Anioły zniszczenia

Anioły zniszczenia

wysłał patrol kosmos życia

na trzecią planetę od słońca

która mieni się kolorami zieloni

w dalekim słonecznym układzie

przybyli zobaczyli miasta

dwa skłócone ze sobą okropnie

walczyły ze sobą o wszystko

o ziemię którą zgarnęli

- od samego Boga

patrol wysłano na ziemię

dowodził nim sam Wędrowiec

wylądował w dolinie Siddim

powędrował do miasta Sodomy

pukał od domu do domu

nikt otworzyć nie raczył

podzielić kawałkiem strawy

pokrzepić kubkiem wody

nie przerywali miłej zabawy

jeden Lot się znalazł poczciwy

nad losem Wędrowca się pochylił

nakarmił go winem napoił

do snu ułożył - by odpoczął

nieżyczliwi sąsiedzi

Wędrowca wydali w ręce kata

ten go w wieży uwięził

potraktował jak szpiega nie brata

patrol wysłał groźbę na ziemię

należy uwolnić Wędrowca

pod groźbą zniszczenia Gomory

groźbą spalenia Sodomy

lecz zarozumiały lud liczący

na olbrzymie mury obronne

wyśmiał groźby patrolu

zlekceważył - nie poczynił skruchy

spadły na ziemie dwa anioły

zniszczenia były ogromne

ostrzeżono tylko Lota

niech opuści teren zniszczenia

anioły użyły atomu

by spopielić miasto niezgody

w ogniu spłonęła Sodoma

w pył spalili się ludzie

żądanie ponowił patrol

natychmiast zwolnić Wędrowca

gdyż z Gomorą stanie się tak samo

na zawsze zniknie w ogniu słońca

warunek był nie do spełnienia

gdyż kat się zbytnio pośpieszył

z wędrowca zostały szczątki

je wydano Lotowi

Lot zebrał swoją rodzinę

ruszyli w daleką drogę

zabronił zaglądać do tyłu

gdyż nie godzi się patrzeć

- w ogień

Anioły ponownie spłynęły z nieba

zemsta znów była okrutna

zapłonął ogniem stos atomowy

niszczył miasto ogniem i błyskiem

Lot przyśpieszył kroku

by uciec stąd jak najdalej

zwyciężyła żony ciekawość

spojrzała i poraziło ją błyskiem

padła żona rażona

na pomoc było zbyt późno

z dwóch miast bogatych i wielkich

została polana popiołu

zdarzenie pamięta historia

także i biblia pamięta

tak się dzieje gdy

zarozumiałość jest wielka

sięga - do samego nieba