świat w kamieniu

świat w kamieniu

zaklęte słońce
sprzed lat tysięcy
w życia kamieniu
elektron
magiczną silą obdarzony


gdy przyłożysz ucho
opowie o czasach zamierzchłych
gdy  się tworzył
nabrał mocy
żył – krążył w żyłach
rany leczył

oglądał zaczarowane lasy
żywicą kapiące
w krainie olbrzymów paproci
owadów świat
w nim zaklęty
który zaginął
którego już nie ma
ale był


dlaczego zaginął
taka kolej rzeczy

w ogrodzie

w ogrodzie

zobaczyłem ją tam

pod listkiem swego krzaczka

w otoczeniu siostrzyczek

wielu

one zielone

lecz ona dojrzała

nabrzmiała sokiem

w czerwieni piękna

kusi kolorem

prosi - zjedz mnie

woła do mnie

nie wzbraniałem się

zerwałem jagodę

delikatnie

skosztowałem kawałek

niebo w ustach

rozpływała się sama

kusiła słodkością

jak to truskawka

szukam następnej

Pytanie

Pytanie

ktoś pisze wiersze wyrazami
jak Picasso symbolami

inny zachwyca rytmem
wiersz brzmi muzyką

trzeci o przyrodzie 

kwiatkiem pachnącym zachwycony

czwarty swe uczucie zawiera
pisze o miłości

co to znaczy 

nic 

artysty dzieło sercem się ceni

Moja ścieżka

Moja ścieżka

najpierw była mała

malusieńka

włóczyła się tam i ówdzie

południową częścią kraju

gdy okrzepła

rosła z miastem

które nazywało się Nowe

dla niej w nim

wybudowano przedszkola i szkoły

sklepy, bary mleczne

byli w nim koledzy

pierwsze miłości

które oddech zatykają

nie pozwalają wykrztusić słowa zaklętego

ze ścieżki wyrosła ulica

już nie była uliczką w osiedlu

lecz autostradą pędzącą w głąb kraju

trudną i wyboistą

pełną znoju

toczyła się tam i tu

połączyła się w dwu strumieniową

od niej odbiegły dwie ścieżki

uliczki życia znowu nowe

gdzieś daleko zostało miasto

które nazywało się Nowe

droga dobiegła nad morze

zatrzymała się tutaj na stałe

zaplątała w zielonym mieście

które kojarzy się z koszem

tutaj zapuściła swe ścieżki

wyrosła w ulice i place

pojawiły się tez całkiem nowe

i one

ponownie zdążają do świata

Miałem dom rodzinny

Miałem dom rodzinny

jak wszyscy

ojciec i kochana matka

w niedziele obiad przy stole

później - pojawiła się siostra

była młodsza o lat bez mała siedem

nie zrozumiałem nigdy

dlaczego była

było z nią kłopotu bez liku

miałem ją na swej głowie

skończyły się wędrówki

z kolegami po lesie

musiałem ją pilnować

nie rozumiałem tej kary

po latach stało się jasne

gdy z siostrą zostaliśmy sami

najważniejsze

to był dom – który był nasz

jest niezapomniany