Mówisz Polska
widzę sosnę strzelistą
do życia pnącą się ku niebu
w odwiecznej walce o światło
zielonym kapturem nad braćmi góruje
ostrych mrozów się nie boi
buka rozłożystego
konarami rozpiera się na wszystkie strony
czaruje i zaprasza cieniem srebrzystym
dziki orzechami kusi
mocarnego dębu
poskręcał gałęzie w węzły
stoi mocno - jak przystało na siłacza
nie boi się wichrów ani burzy
żołędziami nas i zwierzynę cieszy
piękny kasztan
wśród drzew ozdoba
pięknem kwiatów kusi
biżuterią owoców
ozdoba parków
wachlarzem liści czaruje
niepozorny klon
gdzie mu do innych
tych wielkich
zajmuje w parterze miejsce skromne
słońce krzakom zabiera
szeleszczący dywan z liści bukowych
brązami poprzetykany starannie
zdobiony potokiem bystrym
pola w krajkę wpisane
znane i ośpiewane na tej ziemi
a wszystko zdobią ptaki
one najbardziej kochają Polskę
Lech Kamiński
