Pisk

Pisk
( wiersz z książeczki wierszy szpitalnych )

 

Wczoraj na dializie usłyszałem pisk
ten który każdego przeraża
zwykły monitora pisk
- wyłączony ręką lekarza

Wczoraj na dializie zabrzmiał pisk
dla tego którego już nie ma
przyszedł jak my by żyć
lecz do domu nie wróci

Wczoraj na dializie powietrze rozdarł pisk
komuś - udręka się skończyła
wezwał go do nieba ten pisk
na niego też czeka żona 

 

Lech Kamiński

Mój czas przebrzmiały

( „Ósmy krąg " Krzysztof Źyngiel )

 

Mój czas przebrzmiały

 

Nie jestem sam w bólu i niedoli
stacja dializ ludzkim nieszczęściem przepełniona
przyjaciele odchodzą w bólach niestety
ile lat jeszcze tego szczególnego przeznaczenia

 

Jak można długo kochana
lata cierpieć nie za swoje
ciało zdradza po trochu cicho
a siły już dawno odeszły

 

Jak długo można patrzeć na śmierć wokół
na ogrom ludzkiego wyzwania
walczyć z lekarzami o swoje
noce w bólu nieprzespane

 

Najgorsze ze serce i rozum
sprawne jak za lat młodych
dokładnie oceniam swoje szanse
chorób przybywa ubywać nie będzie

 

Pozostało czekać i kilogramy leków
na jedno pomoże zaszkodzi na drugie
z planów na przyszłość interesuje mnie tylko
termin gdy na zawsze się z Bogiem pogodzę

 

Lech Kamiński



Twoje ręce

Twoje ręce

 

kochanie pokaż ręce
dla mnie najpiękniejsze i ukochane
spracowane codzienną troską
ślady na nich ucałuję

 

silne ręce choć kobiecie
delikatne wąskie z długimi palcami
na jeden z palców zakładałem obrączkę
by ślubować małżeństwo przed wieloma laty

 

ręce dobrze mi znane
codziennie podają do stołu
posiłki smaczniejsze niż z Grand Hotelu
bo sercem przyprawione

 

ręce słabe kobiece
stalowym dla mnie oparciem
naszych synów ostoja
a dla wnuków babcią kochaną

 

lobię głaskać twoje ręce
blisko - do ust je przytulać
poczuć ciepło ich na twarzy
porzeźbionej życiem we dwoje

 

Lech Kamiński

Stara fotografia

Stara fotografia

 

Ojciec i matka
mała siostra i para sąsiadów
z kocykami i piłką
idą za miasto do lasu – po słońce

 

Zdjęcie zrobiłem pół wieku temu
szare przepełnione uczuciem
za czasem - którego od dawna nie ma

 

Pozostała mi tylko siostra
i drogie sercu cmentarze w tym mieście
nazywam go rodzinnym

 

Lasu już nie ma

łąkę ze strumykiem przeznaczono na ogrody
zasypano lej po bombie
las po drugiej stronie łączki
zapomniał o żołnierskiej ziemiance
a grób żołnierza na skraju lasu
przeniesiony na cmentarz

 

Miasto na zawsze moje
powstawało i dorastało że mną
bloki place - młodość

 

Ulice w nim pokryto asfaltem
razem z moimi wspomnieniami

 

Lech Kamiński



Moje życie

Moje życie

 

serce - w zdradach skąpane
wyciśnięte z radości
zatrute goryczą

 

po co serce zatrute
zabierz je Panie z powrotem
chcę żyć bez serca
niech przestanie boleć

 

pokrój ciało
zabrałeś nerki i serce zabierz
i wątrobę
na końcu oczy

 

wtedy zobaczę to co nie boli
tylko piękne

 

zobaczę ciebie jak kiedyś
ale teraz inaczej odpowiesz

 

moje życie

 

Lech Kamiński



Jak motyle

Jak motyle

 

spotykamy się marzeniami
królowie jednej chwili
jednego westchnienia
świata iluzji
delikatności niewinności

 

jak motyle wybuchem piękna
błyskiem zachwytu

z brzydoty - na piedestały
w cud natury przekształcony

co piękne a co brzydkie
gdzie reguła
czym kierować się w świecie marzeń

 

jak motyle...

 

Lech Kamiński

Zycie w dwoje

Zycie w dwoje

 

jest przy mnie ta -
która przed wieloma laty
oddała mi serce
gdy świat był przepełniony prostotą

 

dziewczyna krótko obcięta
głęboko zapadła w oczy

to nic  że czas okrutnik
poorał bezwzględnie jej lico
dalej ze mną jest
która tamtej nocy...

 

wszystkie zmarszczki wycałuję
rozczochram posrebrzone włosy
gdy spojrzę -
zawsze widzę w tobie tę
która przed wielu laty
założyła mi obrączkę 

symbol życia we dwoje

 

Lech Kamiński