Twój portret

Twój portret

Widzę tęczą malowane oczy 
wiosennym deszczem ozdobione
smutne odbicie miłe sercu
na zmokniętej ścianie domu 

Kocham deszcz
który ciebie ożywia
ozdabia włosy
rozmazuje szminkę
oczy rozjaśnia

Scałowałbym go dokładnie
przytulił do piersi jak córkę
swoim miłym ciepłem ogrzał
przed kłopotami ochronił

Wołam - słyszysz 

Lech Kamiński

To dobry czas...

To dobry czas... 

gdy z łóżka wstawać trzeba
lecz stawy bólem oznajmiają
intensywne świadectwo życia
kawa katalizatorem myśli 

wieczorem do snu tuli garść prochów
bezsenne białe noce w pościeli
nawałem myśli nieprzebadanych
chaosem wspomnień jak było kiedyś

dzieci pozakładały swoje gniazda
czasem podrzucą wnuki
wtedy nieważny ból i zmęczenie
radość największa z życia
za lata wyrzeczeń i kłopotów
istnienie ponownie ma sens 

jak żyć gdy przyjaciele w drodze bez powrotu
na półce Boga moja świeca mrugając przygasa
każdy krok parzy ołowiem
a skóra zmienia w potwora  

Boże – przestań się wahać
oszczędź bólu i wstydu 

Lech Kamiński

Płynie czas

Płynie czas

już bym nie poznał cię na ulicy
czas nasze ciała pozmieniał
lecz pozostawił spojrzenie gorące
wywodzące się z serca głębi
po tym poznam cię dziewczyno
z młodzieńca głębokiego snu

Lech Kamiński

Nasz los

Nasz los

Śladem gwiazd idziemy
do głębin mórz wiedzie szlak
przez piaski pustyni maszerujemy
pełną pułapek i pospolitego zła

Złudne przepaście omijamy
zawsze powinno tak trwać
to nic że się kłócimy
że gniewamy się - też nic
ważne że się rozumiemy

Łączy nas stalowa
zaufania i tolerancji nić

Lech Kamiński

Westerplatte

foto: Wikipedia Commons DP

Westerplatte

Oni pierwsi chwycili za broń
karabiny przeciw okrętowym armatom
garstka przed nawałą broniła
w nagrodę im rany i poniewierka

Została wściekłość na twarzy
gdy w ładownicy naboi zabrakło
poddali swój ojczyzny skrawek
gdy nie stało już krwi do boju 

Wrogowie honory żołnierskie oddali
cały świat wiedział przecież
że oni jak ci w Termopilach
z tarczą lub na tarczy
tak walczą tylko Herosi 

Lech Kamiński

Gdzie jesteś żołnierzu września

Gdzie jesteś żołnierzu września
( mogiła n.ż. w Tychach)

Zapomniana mogiła na skraju lasu
zapomniany dół po ziemiance
tam wyzbierały dzieci dokładnie
przerdzewiałe naboje i karabiny

Dobrze było ci w lesie żołnierzu września
gdzie niespodziewanie dopadła śmierć
tam pamiętały o tobie wszystkie ptaki
syrenę samolotu - huk i przerażenie
zabójcza bomba z błękitnego nieba
poraniła strumyk na polance
a huk zdradą rozniósł się po lesie

Teraz leżysz na wspólnym cmentarzu
wśród tych którzy walczyli za ojczyznę
a w lesie - zapomniały już o tobie ptaki
przepadł gdzieś krzyż brzozowy
z prostych patyków na szybko sklecony

Lech Kamiński