Wiersze...

Wiersze...
Lech Kamiński

sobota, 19 stycznia 2013

wczoraj czytałem ks. Twardowskiego

( z internetu )
wczoraj czytałem ks. Twardowskiego
Jego oczami widziałem świat
wyczarowany
pełen dobra i miłości
upchany mądrością jak rodzynkami

przesłanie jak kochać ludzi i żyć

Lech Kamiński


Anioły zniszczenia

( z internetu )
Anioły zniszczenia

Kosmos życia wysłał patrol
na trzecią planetę - od słońca
tę - która kolorami zieleni
mieni się w słonecznym układzie

Przybyli i zobaczyli dwa miasta
wzajemnie skłócone
walczące ze sobą o wszystko
o ziemię którą zgarnęli - od Boga

Wysłano patrol na ziemię
poprowadził go sam Wędrowiec
wylądował w okolicy doliny Siddim
i poszedł - do miasta Sodomy
pukał od domu do domu

Nikt mu otworzyć nie raczył
podzielić się kawałkiem strawy
kubkiem wody pokrzepić
woleli swoje pospolite zabawy

Jeden Lot poczciwy się znalazł
współczuł losowi Wędrowca
nakarmił go winem napoił
do snu ułożył by odpoczął

Lecz nieżyczliwi sąsiedzi
wydali Wędrowca w ręce Kata
ten go uwięził w wieży
jak szpiega potraktował
nie brata

Patrol groźbę wysłał na ziemię
Wędrowca uwolnić należy
pod groźbą zniszczenia Gomory
spalenia Sodomy

Ale lud zadufany
w swoje obronne mury
wyśmiał groźby patrolu
sobie zlekceważył
nie wyraził skruchy

Spadły na ziemie
dwa przerażające anioły
tylko Lota ostrzeżono
by opuścił teren zniszczenia

Anioły użyły atomu
by spopielić miasto niezgody
w ogniu spłonęła Gomora
w pył spalili się ludzie.

Patrol ponowił żądanie
Natychmiast zwolnić wędrowca”
gdyż to samo stanie się z Sodomą
zniknie na zawsze w stosie atomu

Warunek był nie do spełnienia
gdyż Kat się zbytnio pośpieszył
zostały z Wędrowca szczątki
szczątki wydano Lotowi

Tylko Lota ostrzeżono
on jedynym sprawiedliwym
uciekaj z miasta Locie
broń Boże nie patrz do tyłu

Lot zebrał rodzinę swoją
ruszyli w daleką drogę
zabronił spoglądać do tyłu
nie wolno zaglądać - w ogień

Anioły ponownie spłynęły z nieba
zemsta była okrutna
zapłonął ogniem stos atomowy
niszczył miasto wichrem i błyskiem

Lot przyśpieszył kroku
by uciec stąd jak najdalej
lecz zwyciężyła ciekawość żony
spojrzała i poraziło ją błyskiem

Żona padła rażona
na pomoc było za późno
z dwóch miast bogatych i wielkich
została polana popiołu

Zdarzenie pamięta historia
także i biblia pamięta
tak dzieje się przecież
gdy zarozumiałość jest wielka
sięga do samego nieba

Więc pilnuj się poeto
by miłe uszu słowa
nie uderzyły do głowy
ona jest bardzo krucha

Lech Kamiński

piątek, 18 stycznia 2013

My z wiatrem

( Łąka z motylami  Maria Roszkowska    )
My z wiatrem

Otulę cię wiatrem - byś poczuła moje ciepło
mój zapach cała sobą
mogła się w nim kąpać
Razem pofruniemy jak motyle
będziemy bawić się tańczyć w przestworzach
w kwiatach pachnących aż do końca łąki
Kochać się przy każdym kwiecie mlecza

Gy nasycimy się sobą
usiądziemy wśród ziela i traw
będziemy marzyć - jak będzie z nami

Za pół wieku 

Lech Kamiński 

Ranek

( z internetu )
Ranek

Srebrem i złotem rozświetlił się ranek
słonko w oknie do zabawy budzi
dzieci lepią wielkiego bałwana
kto zimą nie lubi zabaw na śniegu

Świat w białym kolorze pozasłaniał brudy
biegnijmy pobawić się w świeżutkim śniegu
wyjmujemy sanki i gnamy na górki
tutaj nasz tata jest najpotrzebniejszy

Zima zaiskrzy w igłach choinek
nakryły się odświętnie bielą panny młodej
trzeba mrużyć oczy słonce mocno świeci
buty przemoczone wracajmy do domu

W domu paruje herbata ogrzewa zimne ręce
najlepsza z cytryną pita na stojąco
cieplutkie miejsce przy gorącym piecu
wtedy doceniamy ciepełko kochane

Lech Kamiński


czwartek, 17 stycznia 2013

Rudbekia

( z internetu )
Rudbekia

W zieleni soczystej zabłysło słoneczko
główkę przechyla płatkami mruga
usiłuje rozkochać to duże

Duże spogląda życzliwie na umizgi małego
przyjmij trzmiela muzyka
przecież on jest od tego

Lech Kamiński

Mów do mnie

( z internetu )
Mów do mnie
Pragnę słuchać twoich słów
mów
słuchać ich zawsze
mów
proszę nie krzycz - mów szeptem
mów
twój głos jak dzwoneczki
mów
tak jak wtedy gdy...
mów
w twym głosie śpiew słowika
mów do mnie

lub nie mów - całuj
Zawsze
Lech Kamiński

środa, 16 stycznia 2013

Czekaj Ciepliwie

( z internetu )
Czekaj cierpliwie

Biegnę zza góry ostatniej
przez wszystkie rzeki płynę
jeziora pokonam - i będę

Będę ze świtaniem
na promyku spłynę - i będę

Aby zmazać ślady twych łez
Będę

Lech Kamiński


Szatniarz stworzyciel.

( z internetu )
Szatniarz stworzyciel.
( z cyklu "Szatniarz " )

W szatni panował spokój, zwyczajny, przed burzą.
Kręciły się pojedyncze płaszcze, lecz bardzo niezdecydowane.
Wieszaki odpoczywały po swojej porcji gryzienia.
Szatniarz pozamykał wszystkie swoje potwory,
pozostały tylko dwa, potwór ciszy i spokoju.
Usiadł wygodnie w fotelu, podparł głowę ręką
i rozpoczął swe tajemnicze rozważania.
Otworzył kalkulator świata i wpisał tajne hasło
E = mc2
Potwór tajemnicy zazgrzytał, wylazł z komputera zrobiło się tajnie.
Zadał potworowi pytanie:
Co się stanie, gdy prędkość będzie wzrastać do lub ponad prędkość światła

Wtedy masa będzie maleć do zera,
materia zamieni się w światło o wielkiej sile energii.

Szatniarz wstał i zaczął biec, biegł coraz szybciej i szybciej,
aż zamienił się w świetlistą poświatę, rozpłynął się w powietrzu.
Stał się nieśmiertelną energią, zrozumiał zasady rządzące wszechświatem.

Postanowił stworzyć własny świat.
Pozbierał garść promieni słonecznych i ulepił z niej kulę,
kulę wprawił w ruch obrotowy niech są pory dnia.
Następnie - wybrał dwa generatory słoneczne
i umieścił tam swoją kulę ziemi
Ziemia zaczęła krążyć tworząc lata
Teraz rzucił na ziemię meteoryt kosmicznej wody,
skażonej wirusami.
Wystarczyło czekać, patrzeć jak się zieleni i błękitnieje.
Jak powstają kwiaty owady i owoce.
Jak powstaje życie.

Jednego nie zrobił.
 Nie stworzył człowieka.


Lech Kamiński



wtorek, 15 stycznia 2013

Sen

( z internetu )
Sen
Gdy po zmroku umilkną świerszcze
zaczną rechoty żaby
zmęczeni tańcem
zmęczeni sobą
uśniemy otuleni w kwiatach
na łące ziołowej
naszej wypachnionej

Drzemać będziemy przytuleni
jak kiedyś Tristan i Izolda
rankiem - obudzi nas słońce
sen się skończy

wtuleni w złudzenia

Lech Kamiński


Szatniarz III

( z internetu )
Szatniarz III
( wiersz z cyklu "Szatniarz" )

            Potwór nocy opanował świat wprawdzie uliczne lampy pod żebrami go przypalały lecz trwał dzielnie na posterunku gwiazd się nie bał, pożarły je chmury. W szatni panował spokój wieszaki dalej gryzły się z paltami a szatniarz interesującym dźwiękiem usiłował uśpić stół, przytulając go delikatnie do policzka, spokój po szatni roztaczał swój zapach.
Świecący na suficie potwór czujnie wygryzał ostatki ciemnej strony mocy.
Wtedy z przeraźliwym zgrzytem pootwierały się zastępcze potwory drzwiowe.
NASTĄPIŁA SYTUACJA KRYTYCZNA!
Z nich wysypała się zastraszająca ilość zaprogramowanych ludzików
Program- jak najszybciej wyjść:
Szatniarz, przystąpił do działania.
Ogłosił alarm swoim wieszakom, wieszaki przestały gryźć palta, palta stanęły na baczność. Wprawnym okiem ocenił sytuację, potwór za drzwiami jest zajęty lampami, potwór światła spokojnie wykonuje swą powinność, potwór lada gotowa do ataku, potwór cisza gdzieś zaginął.
Wyjął z szuflady hiper komputer i postawił mu zadanie:
Ratunku!
Komputer rozgrzał się do czerwoności zazgrzytał szufladami, zamrugał ekranem, poprosił o dodatkowe dane ze stacji nr 3

która jest godzina
natężenie ruchu w szatni
temperatura w skali Kelvina
- energia potencjalna i kinetyczna masy nacierającej...

Wyrzucił odpowiedz:
Ruszaj się leniu jak Ci płacą...

Szatniarz jak zmyty zorganizował dwa roboty do pomocy
Palta połknęły wszystkich ludzików
Szatniarz wyrzucił ich potworowi ciemności, na pożarcie.
Potwór spokój znów się dokładnie porozwalał wszędzie

Lech Kamiński


poniedziałek, 14 stycznia 2013

Ty

( z internetu )
Ty
Gdy nad miastem dzień brzaskiem się budzi
wrzaskiem ptaki a sennie ludzie
 znów się zwykły dzień w znoju zaczyna
wyjdę na brzeg i będę czekał

Płyniesz w swej łodzi z marzeń krainy
jestem z tobą w  naszej wyśnionej
widzę twoje oczy snu pełne  zamglone
czekam na ciebie  na wyspie wytrwania

Kiedy twoja dusza do mojej dopłynie
zleją się razem  w przeogromnej miłości
będziemy razem wędrować w obłokach
aż dopłyniemy - do wyspy spełnienia

Lech Kamiński

Szatniarz elektrykiem

( z internetu )
Szatniarz elektrykiem
 ( z cyklu "Szatniarz")

Jest czarna noc księżyc pożarły chmury,
gwiazdy pochowały się po kątach.
W szatni rozparł się spokój,
rozwalił się bezczelnie na ladzie.
Tylko wieszaki bezmyślnie konsumowały swe palta.

Szatniarz siedział za ladą doglądając śpiącego spokoju.
Wtedy stało się COŚ!
Z nieba spadł potwór przeraźliwy,
z okropnym rykiem, cały w ogniu,
rozwalił się hukiem pod sufitem
i pochłonął świat cały
po czym -  przepadł na zawsze.

W szatni - zżarł światło,
wieszaki ze strachu przestały przeżuwać,
a szatniarz - przyjął postawę bojową.

Więc tradycyjnie przeprowadził intensywną analizę zaistniałego
nieznanego potwora.
- składał się z cząstek elementarnych naładowanych ujemnie.
upchanych bezczelnie jedno koło drugiego
tworzyło t. zw. pełną plazmę.
Potwór nie należał do doskonałych,
gdyż jego istnienie zamykało się w ms.
to bardzo nietrwałe w sobie ale skutki pozostały żałosne,
zauważono w szatni drażliwy brak elektronów,
one swobodnie latały wszędzie,
naigrawając się z wieszaków i ludzi.

Po  głębokiej analizie zaistniałej sytuacji,
zasięgnięciu rady u wystraszonych wieszaków,
szatniarz stwierdził .
Potwór pożarł elektrony.

Zdecydował się natychmiast usunąć przyczynę destrukcji światła.
Zebrawszy się na odwagę, wstał i chwiejnym krokiem,
jak na szatniarza przystało poszedł na zaplecze szatni.

Tam odważnie z całą premedytacją włączył bezpiecznik.
Po tym budującym czynie, stała się znów jasność.
I spokój ponownie rozwalił się na ladzie.
CBDU...

Lech Kamiński


niedziela, 13 stycznia 2013

Szatniarz zegarmistrzem

( z internetu )
Szatniarz zegarmistrzem
 ( z cyklu "Szatniarz")

Na dworze skakała wesolutko burza
z jednej latarni na drugą
nie oszczędzając nawet drzew
wygłupia się deszczem
jak dzieci wali piorunami,
kupionymi na wyprzedaży,
zazdroszcząc z Olimpu Bogom

Wieszaki ze strachem gryzły płaszcze
zapadła atmosfera – nic.
Potwory - działały jak należy,
szatniarz z torby wyjął czas,
ustawił na stole i patrzył.

Kto go wymyślił i po co,
to najgorszy wróg człowieka,
jest wredny -nigdy się nie zaczął,
i nie kończy się nigdy,
nigdy się nie zatrzyma,
nawet na chwilę.

Co by się stało gdyby zabić czas?
Czy bylibyśmy zawsze tacy sami?
(nikt by się nie narodził i nie umarł),
-czy zginąłby świat, razem z nami?

Czyli czas jest najważniejszy,
zabić czas – nie ma nic,
zniszczyć wszystko – nie ma czasu.
Jednak czas jest zależny – od wszystkiego.
Gdyby wszystko zmniejszyć o połowę,
to czas się przyśpieszy,
czy zwolni, jaka jest zależność
wprost, czy odwrotnie proporcjonalna.

Teraz szatniarz nakręcił czas - o troszeczkę.
To spowodowało - zniszczenie jednego wszechświata.

Szatniarz uniósł głowę znad stołu.
Wieszaki przestały gryźć płaszcze.
Potwory zasnęły snem spokojnym.
A czas, jest i ma się dobrze

Lech Kamiński