Nasz sen

( John William Waterhouse  (1849-1917) Tristan i Izolda z Miksturą )

Nasz sen 

gdy ze zmrokiem umilkną świerszcze 

zaczną rechotanie żaby

zmęczeni tańcem 

nasyceni sobą 

uśniemy słodko w kwiatach otuleni

na ziołami pachnącej łące 

w nocy sowa nas ostrzeże

ciepłem otulą stokrotki 

nakryją płatkami żółte kaczeńce  

twoje ręce będą słodką poduszką

na naszej łące wypachnionej

drzemać będziemy przytuleni 

jak kiedyś Tristan i Izolda 

rankiem obudzi nas słońce 

sen się skończy

 wtulonych w siebie i z marzeniami 

Lech Kamiński

Pamiętasz psa

Pamiętasz psa 

który nie wrócił

przepadał na całe dnie

za suczkami się gdzieś uganiał

gdy zgłodniał 

wracał z podwiniętym ogonem

kundel podwórkowy jakich wiele

z białą długą sierścią w plamy brązowe

razem ganialiśmy koty że śmietnika

był przyjacielem

biegał wszędzie za mną 

gdy odwiedzałem na rowerze okolice

pewnego dnia nie wrócił z wędrówki

pewnie wędruje w innym lepszym psim świecie

Lech Kamiński

Pamiętasz

Pamiętasz

uczyliśmy się tańca

ty gibka i śmigła a ja

z nogami ciężkimi prawdziwe kłody

muzyka - przerażeniem w uszach gra

tańczyła wtedy cała szkoła

bal był dla wszystkich klas

a mnie zabiła trwoga

zwykła - młodzieńczych lat

lecz gdy spojrzałaś

z blaskiem pereł w oku 

w mym sercu stajał lód

na zawsze zapamiętałaś moja droga

tej lekcji szaleńczy trud

Lech Kamiński 

Moja dziewczyno

 

( https://pl.pinterest.com/pin/830069775042465043/ )

Moja dziewczyno

Podarowałbym ci promyk słońca

 a nawet całe ogromne  

gdybym spotkał cię jedyna

tutaj – w marzeniach snach

Lecz mam ręce związane

zamknięty na kłódkę świat

dawno stracił barwy złote

ponury zakradł się blask

Dałbym ci księżyc kochanie 

wybrałbym go spośród srebra wszystkich gwiazd

ogrzałbym cię nieba blaskiem

cóż kiedy serce moje

 dawno straciło radosny młodzieńczy żar

Lech Kamiński

Przekleństwo

Przekleństwo 

( wiersz z kolekcji szpitalnych)

Los przeklęty 

życie w łańcuchach

z wyrokiem surowym 

przez Bogów wyklęty

na karę okrutną 

Prometeusza wzorem

Białe menady krew toczą

rękę szarpią zębami 

godzinami się pastwią

piją życie – lecz i dają

dopóki nie osłabnę

reszta sił nie okrzepnie 

wtedy odejdą

Znowu wrócą...

wygłodzone pić krew

Lech Kamiński

O nadziei

O nadziei 

Mówią że jest matką głupich

mam niespełnione  marzenie

piękne niby poranek w ogrodzie 

od lat nieposłusznie usadowione

w głowie myślą skołatanej

Nie chce jeść i nie pije

marzę o dziewczynie 

wyszlachetnionej czasem

wypiękniałej rozstaniem

ubarwionej wspomnieniem

Jak się nazywa - nie powiem

Lech Kamiński

Drozd śpiewak

Drozd śpiewak 

Maleńka główka z gniazdka

On mnie podglądał

nie ja Jego

On rozumiał sens i cel życia

to On usiłował mnie nauczyć

ja zarozumiały gruboskórny

nie chciałem pouczeń 

Rozwalony w fotelu 

ważny swą wysokością

siłą

że łaskawie pozwalam mu żyć

istnieć

On rozumiał tajemnicę

w swej odwadze wspaniały

podfrunął do nóg

z grabkami walczył 

o robaka - dla dzieci

Małe odważne ptasie serce

matki

Lech Kamiński