Nowy Rok

 

Nowy Rok

 Nowy Rok

( Wiersz ukazał się w Angorze)

Drobnym kroczkiem

nowy roczek raźno bieży

niesie worek niespodzianek

i zawodów drugie tyle

Już z daleka na dzień dobry

każdy składa mu życzenia

by był zdrowy i bogaty

wszystkie kłopoty precz odrzucił

miłość przyniósł wszystkim ludziom

wojny zgasił - dawał pokój

By był lepszy niż ten stary

Znów z daleka że smutną miną

ten zużyty już odchodzi

z worem smutku - pogarbiony

o nim - zapomnieli wszyscy

a przecież był i kochał bardzo

Lech Kamiński

Wigilijna magiczna noc

Wigilijna magiczna noc

 

Nocy grudniowa święta wigilijna

gwiazdo uroczysta tajemnicą przepełniona

Narodził się w żłobie przepychem pogardził

Król nam bliski na zawsze ubóstwiany

Uczył wybaczania miłości do ludzi

pokory i wiary - dla nas wszystkich

Przy rozśpiewanym kolędami stole  

tradycyjne potrawy i choinka w kątku

On razem z nami symbolizuje opłatek

życzymy nim pokoju miłości nawzajem

Lech Kamiński

 

 

Pobieliło

Pobieliło

Diamentowym blaskiem budzi się poranek

brudy zawstydzone zasnęły pod śniegiem

to nic że szczypie w policzki i uszy

zbudujemy dla siebie bałwana wielkiego

Zima igraszkami bawi się na śniegu

okna oświetla wystrojem choinka

nastał czas blasku i prezentów

do życia budzi tradycyjne Święta

Stół czuje się dzisiaj najważniejszy

wystrojony odświętnie jak każdego roku

ubrany śnieżnym obrusem

w dwanaście potraw tradycyjnie bogaty

Opłatek w tym dniu najważniejszy

pamiętamy o tych których nie ma

dla nich honorowe miejsce przy stole

ten dzień wszystkich jednoczy miło

Wieczorem pasterka wpisana na stale

jak ryba koniecznie i prezenty dla dzieci

opłatkiem życzymy sobie od serca

zdrowia szczęścia i wzajemnej miłości

Kamiński Lech

 

My razem

My razem

pójdziemy razem przez łąkę

szczyty górskie - daleko

aż dogonimy słońce

jak uczucia nasze gorące

pójdziemy razem przez życie

ominiemy po drodze przeszkody

razem dojdziemy do końca ścieżki 

mocni jak grań i ogień

Lech Kamiński

 

Ścieżka życia

Ścieżka życia

najpierw była mała malusieńka

włóczyła się tam i ówdzie

po południowej części kraju

gdy okrzepła i urosła wraz z miastem 

które nazywało się Nowe

powstały w nim przedszkola i szkoły

sklepy bary mleczne

koledzy i dziewczęta pierwsze miłości

zapierały oddech w młodej piersi

nie pozwalały wykrztusić ważnego słowa

najpiękniejsza to ścieżka życia

z niej powstała ulica

już nie w osiedlu

lecz pędząca w głąb kraju

trudna i wyboista pełna znoju

jak w zwyczajnym życiu

biegła tam i tu

połączyła się w dwu strumieniową

od niej odbiegły dwie mniejsze

ulice życia ponownie nowe

gdzieś daleko zostało miasto

które nazywało się Nowe

autostrada dobiegła nad morze

tutaj zatrzymała się na stałe

zaplątała w mieście zielonym

które kojarzymy z koszem 

tutaj zapuściła ścieżki

wrosła w ulice i place

powstały tez całkiem nowe 

zdążają swoją drogą do życia

do światła 

Lech Kamiński 

 

Wiosna

Wiosna

wraz z wiosną rodzą się nadzieje

z kwiatami dobrego nastroju przybywa

kukułka przyszłość wykuka radosną 

a trzmiel - ucho wesołym bzykaniem rozbawi 

gdy ziemia do głębi zlodowaciała odetchnie

ponownie zapachem do czynów przywoła 

w ludzkich sercach miłość się rodzi

znów będziemy do siebie się tulić

Lech Kamiński

 

Marzenie senne

Marzenie senne

gdy ze zmrokiem zagrają świerszcze 

i zaczną rechotanie żaby 

zmęczeni tańcem nasyceni sobą 

uśniemy słodko na ziołowej łące

w zapachu jej dokładnie otuleni 

w nocy ostrzeże nas sowa 

ciepłem otulą stokrotki 

nakryją płatkami złote kaczeńce 

będą poduszką dla mnie twoje ręce

na naszej wypachnionej łące 

drzemać będziemy przytuleni 

jak kiedyś Tristan i Izolda 

rankiem słońce nas obudzi

i sen się skończy

wtuleni ze złudzeniami 

Lech Kamiński 

 

Dom rodzinny

Dom rodzinny

miałem dom rodzinny

tak jak wszyscy

ojciec i kochana matka

w niedziele obiad przy wspólnym stole

później - pojawiła się siostra

była młodsza o siedem lat 

nie rozumiałem dlaczego była

było z nią kłopotu bez liku

rodzice do późna pracowali

miałem ją na swej głowie

skończyły się wędrówki 

po lesie z kolegami

ją pilnowałem

nie rozumiałem tej kary

po latach stało się jasne

gdy z siostrą zostaliśmy sami 

najważniejszy był dom 

który był nasz

na zawsze niezapomniany

Lech Kamiński

 

Do siostry

Do siostry

pamiętasz psa 

który nie powrócił...

na całe dni przepadał

uganiał się gdzieś za suczkami

gdy zgłodniał 

wracał z podwiniętym ogonem

kundel podwórkowy jakich wiele

z długą sierścią w plamy biało brązowe

razem ze śmietnika koty wyganialiśmy

był przyjacielem

biegał za mną gdy na rowerze

zwiedzałem okolice

pewnego dnia nie wrócił 

ze swojej psiej wędrówki 

pewnie wędruje gdzie indziej 

tam gdzie w psim raju lepiej

Lech Kamiński

 

Czy pamiętasz

Czy pamiętasz 

jak uczyliśmy się tańca

ty gibka i śmigła

a ja...

z nogami ciężkimi jak kłoda

muzyka przerażeniem mi gra

tańczyła cała szkoła

to bal dla wszystkich klas

a mnie - zabiła trwoga

zwykła - młodzieńczych lat

gdy spojrzałaś

w sercu stajał lód

na zawsze zapamiętałaś 

tej lekcji szaleńczy trud

Lech Kamiński 

 

Do siostry

Do siostry

pamiętasz uśmiech naszej mamy 

zgasł dla nas zbyt wcześnie

jej obiecałem że z tobą będę zawsze

pamiętam pierwszy twój uśmiech 

w moich oczach rosłaś

i stałaś się kobietą

dobrze ze jesteśmy razem

Lech Kamiński 

 

W bukiecie uśmiechów

W bukiecie uśmiechów

Alicja z krainy kawowej

wybornym częstuje napojem

proponuje sobie osłodzić

jednym z jej miłych uśmiechów 

do tego podaje rozmowę

wykwintną - słowa zaczarowane

o niczym zwykle tak się mówi

w towarzystwie których się lubi 

Lech Kamiński

 

Piszę wiersze

Pisałem wiersze

lepsze czy gorsze

nie wiem

kiedyś pisałem listy

z wojska 

do dziewczyny

czytała je

były krótkie 

jak piosenka z poligonu

odpisywała porządnie

ważne były dla mnie te listy

trzymałem je długo

jak należy w papeterii

żona je wyrzuciła na śmietnik

jak śmieci

teraz piszę wiersze

lepsze czy gorsze

nie wiem

o dziewczynie która nie pisze wierszy

Lech Kamiński

 

Spacer we dwoje

Spacer we dwoje

 

zaprowadzi nas niedaleko 

do parku nad rzeczkę 

tam pływają kaczki 

może trafi się wiewiórka

nad  brzegiem rzeczki 

 

usiądziemy na ławce

obejmę cię mocno 

by poczuć serca bicie

oglądać będziemy łabędzie

jak się łączą w pary

przed sobą wiodą młode

 

później pójdziemy tutaj blisko 

na kawę do Hani 

mocną z expresu 

przy niej pomilczymy sobie razem

jak jest miło 

to słowa niepotrzebne 

 

Lech Kamiński

 

Pamięci bohaterom Getta

Pamięci bohaterom Getta

( ‎19 kwietnia 1943 – 16 maja 1943 )

Podnieśli głowy do góry

wstały z klęczek wynędzniałe szkielety

domagały się ludzkiej godności

chcieli umierać z honorem

czy to było zbyt wiele

Lech Kamiński 

Mówisz Polska

Mówisz Polska

widzę sosnę strzelistą

do życia pnącą się ku niebu

w odwiecznej walce o światło

zielonym kapturem nad braćmi góruje

ostrych mrozów się nie boi

buka rozłożystego

konarami rozpiera się na wszystkie strony

czaruje i zaprasza cieniem srebrzystym 

dziki orzechami kusi 

mocarnego dębu

poskręcał gałęzie w węzły 

stoi mocno - jak przystało na siłacza 

nie boi się wichrów ani burzy

żołędziami nas i zwierzynę cieszy

piękny kasztan

wśród drzew ozdoba

pięknem kwiatów kusi

biżuterią owoców

ozdoba parków

wachlarzem liści czaruje

niepozorny klon

gdzie mu do innych 

tych wielkich

zajmuje w parterze miejsce skromne 

słońce krzakom zabiera 

szeleszczący dywan z liści bukowych

brązami poprzetykany starannie

zdobiony potokiem bystrym 

pola w krajkę wpisane

znane i ośpiewane na tej ziemi

a wszystko zdobią ptaki

one najbardziej kochają Polskę

Lech Kamiński

Trzeba marzyć

Trzeba marzyć

( wg Jonasza Kofty )

Gdy spadają liście

jak kartki dat z kalendarza

- Trzeba marzyć

Kiedy szaro i mgliście

wiatr wspomnieniami miota

- Trzeba marzyć

 W chłodnej pustej godzinie

na swój los się odważyć

nim szczęście cię minie

- Trzeba marzyć

Gdy już buty zdarte

siły historią się stały

- Trzeba marzyć

Gdy już żadna dziewczyna

cię nie zauważy

- Trzeba marzyć

O tym co było

i nigdy się już nie zdarzy

- Trzeba marzyć

Mimo że bolą kości 

los wiekiem się śmieje

Trzeba marzyć

Lech Kamiński

 

Miłość na wiosnę

Miłość na wiosnę

żarcik

Gdy dziewczyna zakocha się wiosną

wietrzyk zaszumi jej miłośnie

wyrosną kwiaty kolorowe na łące

deszcz orzeźwi słonce ogrzeje 

cała przyroda się kłania

a w kołysce na 36 niedzielę 

małe dziecię zakwili radośnie 

Lech Kamiński 

 

Okno bez bólu

( http://endokto.blogspot.com/2011/12/okno-z-widokiem-na-las.html )

Okno bez bólu

 ( wiersz z książeczki „Wierszy szpitalnych” )

za oknem złoto 

słońce świat koloruje

niebo oblekło błękitem 

drzewa stuletnie nagie zimą 

gałęziami jak pazurami rozdrapują niebo 

jak my dążą do słońca 

ptaków jak na lekarstwo 

wiadomo - boją się zimy 

sójka czasem zabłądzi 

częściej wróbli gromada 

spokój w złotym kolorze 

za oknem szpitalnej sali 

tu ból ludzkie nieszczęście 

krok dalej - bajka w oddali 

Lech Kamiński

 

Kobieto

Kobieto

stworzona z kontrastów i półprawd

mieni się mnogością kształtów kolorów i półcieni

obiekt miłości i nienawiści 

niezastąpiony

Lech Kamiński

 

Ku gwiazdom

Foto: AFP

Ku gwiazdom

Zbudowali olbrzyma 

na wyrzutni w kosmos 

paliwem napoili do syta 

chmurą pary osłonięty

spojrzał do góry

ku gwiazdom

tam gdzie cel 

odliczanie hasłem

pozwala mu żyć

ogień zapłonie 

i wyniesie 

do nieba bram  

cel ludzkości

iść tam gdzie nie był nikt

polecieć tam gdzie nieznane

na zew nauki - na znak

pokonamy w swej drodze czas i śmierć 

powitają nas girlandy nieznanych gwiazd 

ku nim do życia nowego – to cel

Lech Kamiński

Zimny morski wiatr

 Zimny morski wiatr

na Bałtyku się zrodził

dokazywał na czubkach fal 

piaskiem sypał w oczy 

wywracał parawany

ten zimny bałtycki wiatr

zmęczył się pofrunął do portu 

na zwodzonym moście usiadł

obserwował kutry te w morzu

robią tak od tysiąca lat

kanałem do Darłowa pofrunął

zamek Eryka spodobał mu się

wokół wieży hołubca wywinął

na dziedzińcu drzwiami trzasnął

ten swawolny Darłowski wiatr

znudziło mu się poszedł zwiedzać okolice

rynek Darłowa do tego w sam raz 

tutaj można bawić się wyśmienicie

kapelusze zrywać spódnice podwiewać 

ach ten swawolny wiatr

przez wysoką bramę biegał tam i wte

zobaczył pomnik rybaka spodobał mu się

zakręcił się wokół kurze poderwał

miło tak wokół rynku sobie wiać

zmęczył się wrócił nad morze 

na falach ukołysał się do snu

pooglądał powracające łodzie

tych od ryb którzy od wieków

łowią i przerabiają twardy to lud

Lech Kamiński

Marzenia

Art. malarz Waldemar Jarosz

Marzenia

Marzy mi się chata wiejska 

na samym skraju jeziora

tam gdzie już kończy się droga 

a łany gryki się złocą 

Chata z wielkim piecem w kuchni 

i miejscem do pieczenia chleba

dużym okapem i zapieckiem

a wszędzie zapach ziół i wypieków

Z jeden pokojem dla księdza

reszta dla całej rodziny

tak jak polska tradycja wymaga

w każdym chrześcijańskim domu

Dziadek na ławeczce przed chatą

w śpiew ptaków wsłuchać się lubi

babcia kwiaty ma w ogródku

gdzie malwa nad nimi króluje

Drób na podwórku się krząta

coś tam w ziemi sobie grzebie

a nad całością podwórka baczy

nasz burek pies czujny kochany

Taka prosta chata mi się marzy

by spędzić w niej lata ostatnie

w spokoju i promieniach słońca

schorowane wygrzewać kości

Lech Kamiński

 

Górska kręta ścieżko

Górska kręta ścieżko

ścieżynko kamienista

wśród skał zaplątana

powiedz mi wyboista

dlaczego jej tu nie ma

idę dróżką stromą

kamieniem porosłą

szczytami wysokimi

i myślę co tam sama robisz

pytam kosodrzewinę 

i strzelistą sosnę

czy cię ktoś widział

twoje oczy radosne 

mgłą otulę się górską 

w niej schowam wstydliwie

o tobie myślę dziewczyno

dzisiaj i wczorajszą wiosnę 

przejdę turnie zdradliwe

na skały się wdrapię 

tam zaśpiewam głośno

pełnym gardłem do ciebie

 

ze tęsknię dziewczyno

połamanym sercem

za twoim widokiem doskonałym

oczu zabójczym blaskiem

niech pieśń moja się niesie

tam gdzie dymią kominy

gdzie ty na swym ganku 

ślad zostawiłaś 

dla mnie zawsze miły

Lech Kamiński

 

Mój los od Boga

Krzysztof Żyngiel - „Oczekiwanie” 

Mój los od Boga

los dostałem

od Boga samego

reklamacji nie przyjmował 

ani zamiany 

był kolorowy

wysadzany srebrem i złotem

mienił się wszystkimi młodości kolorami 

złoto i srebro wytarło się szybko

kolory na słonku wyblakły

pokrył się patyną wieku 

walczę z tą zarazą jak umiem

co ranka do czysta wycieram  

lecz kolory ciągle szarzeją 

teraz nikt nie da za niego grosza złamanego

termin wygaśnięcia Bóg w swej wielkości utajnił

gwarancji - pożałował

kolorowa młodość skończyła się dawno 

czas dojrzałości przeminął  niby z deszczem

wszystkie sprawy w skoroszytach zamknięte

a patyna rozrasta się płatami wielkimi

dzień za dniem

noc po  nocy

każda  podobna do poprzedniej

piękne uśmiechy wnuczek ozdobą

pragnę zużyty mój los już oddać 

Tobie Boże 

Lech Kamiński

 

Obraz namalował

art. malarz Krystyna Wojtak [*]

Obraz namalował

artysta malarz obraz namalował

dla mnie w prezencie urodzinowym

cały w kolorach złocistych

w nim całą swą fantazją zachował

porozrzucał tutaj prostokąty

cały przekreślił liniami dwoma

tam okna dachówki i ziemia

tylko w oczach wrażliwego widza

patrzę na niego i widzę 

w głębi miasto ukryte

w czerwieni cegieł kolorze 

przekreślone liniami dachów

z brązowej dachówki pokryte

są w nim trawniki i ludzie

okna pootwierane na ulicę

ten obraz żyje zgiełkiem miasta 

obraz zaczarowany utworzył

Lech Kamiński

 

Szatniarz władca czasu

art. malarz Krzysztof Żyngiel

Szatniarz władca czasu

( z cyklu szatniarza )
W szatni panował potwór spokoju... jak zwykle rozwalił się na ladzie w czasie trwania spektaklu w teatrzenie zwracał uwagi na wieszaki które z wielkim spokojem przeżuwały płaszcze
Szatniarz rozsiadł się wygodniena swoim osobistym potworzei zasłużenie drzemał Spojrzał w okno z którego zerkał największy i najpotężniejszy potwór - słońce
Jak to jest że potwory promieniowania słonecznegoporuszają się w próżni kosmicznejmają prędkość 300 000km/smają charakter falowy jak głosczyli charakter fali elektromagnetycznej a te muszą poruszać się w konkretnym środowisku
By fale głosu mogły poruszać się w morzu konieczna jest wodamusi być jakieś środowisko powietrze, woda itp.
Podsumowując - do rozprzestrzeniania się fal potrzebne jest środowiskoW takim razie co z kosmosem z jego próżniąjakie tam jest środowisko by mogły się poruszać promienie światła
Szatniarz nazwał to środowisko CZASEM
Czyli gdy będziemy się poruszać powyżej prędkości światłabędziemy w przyszłościgdy będziemy się cofać wrócimy do teraźniejszości a nawet do przeszłości
Szatniarz wstałpozbierał pęczek potworów słonecznych z oknasiadł na nich i poleciał z nimi z prędkością światła
I tyle go widzieliśmy
Lech Kamiński