Gdzie jesteś żołnierzu września

 

Gdzie jesteś żołnierzu września

( była mogiła n.ż.  w Tychach)

Zapomniana mogiła na skraju lasu

zapomniany dół po ziemiance

wyzbierały tam dzieci dokładnie

przerdzewiałe naboje i karabiny

Dobrze ci było w lesie żołnierzu września 

gdzie dopadła śmierć niespodziewanie

tam pamiętały o tobie wszystkie ptaki

syrenę samolotu - huk i przerażenie

zabójcza bomba z błękitnego nieba

poraniła strumyk na polance

a huk zdradą rozniósł się po lesie

Teraz leżysz na wspólnym cmentarzu

wśród tych którzy walczyli za ojczyznę 

a w lesie - zapomniały o tobie ptaki

przepadł gdzieś krzyż brzozowy

z patyków na szybko sklecony

Dzisiaj nie ma już lasku

nie ma też śpiewu ptaków

strumyka też niema

a dzieci dawno poszły swa drogą 

Lech Kamiński

Westerplatte

 

foto: Wikipedia Commons DP

Westerplatte

Oni pierwsi chwycili za broń 

karabiny przeciw okrętowym armatom

garstka skrawka Polski broniła 

w nagrodę im rany i poniewierka

Została wściekłość na twarzy 

gdy w ładownicy naboi zabrakło 

poddali swój skrawek ojczyzny 

gdy nie stało już krwi by w boju 

Wrogowie oddali honory

cały świat przecież widział 

że oni jak w Termopilach 

z tarczą lub na tarczy

tak walczą Herosi 

Lech Kamiński

Czarne oczy

Czarne oczy

Spotkałem przypadkiem 

przechodząc zwyczajnie jak zwykle 

na korytarzu gdzie zastałem

czarne oczy zaczarowane

Wzrok przenikające duszę

zniewalający ciało

pytający kim jesteś

kim naprawdę 

oczarowane czarne oczy

nieugięte niepokonane 

Oczy mówiące prawdę

z duszą w pełni w nich ukrytą

zmuszające do prawdy

silne i nieujarzmione

Oczy piękne i pytające

czy się odważę

na boskie chwile we dwoje

na chwile uniesień

czy zdolny jestem 

Lech Kamiński 

 Zapraszam, były czytane najlepsze moje wiersze:

Za krew i łzy

 

( KONIUSZEWSKA Jadwiga, Powstańcy warszawscy ,Altius, Warszawa )

Za krew i łzy

Nadszedł wtedy czas zapłaty

i do boju chłopcze poszedłeś

za honor za kraj za Ojczyznę

na śmiertelny o Warszawę

Lato z uśmiechem żegnało chłopaków

w mieście dumnym i upartym do bólu

niebo błękitne nad nimi się śmiało

a na nim roje wrogich samolotów

Wiele krwi chłopcom wylać przystało

wielu przyjaciół pochować na trawnikach

walczyli o swoje miasto ukochane 

a na drugim brzegu wielki brat 

ten który nie liczy się z niczym

Mama zginęła gdzieś na Targówku

siostra pracuje w którymś że szpitali

ktoś na obiad gotuje ostatnie kartofle

wyszperane w piwnicy sąsiedniego domu

A ty syneczku śmierci się nie boisz

to nic że tygrysy i bomby z samolotów

z gruzów znacznie łatwiej bronić miasta

tylko wody wiadro i można do zmroku

śmierć faszystom zanieść a od miasta wara

Lech Kamiński