Przepraszam:

Przepraszam że nic nie pisałem, dorwała mnie paskudna grypa. No i z dializami mam okropny kłopot!

Na łące

Na łące 

słońce zalało świat cały

cieszą się rośliny zwierzęta i ptaki 

więc pójdź moja droga 

na naszą łąkę pod lasem

posłuchamy jak rosną trawy

i słowik zalotnie śpiewa

daj mi proszę rękę przejdziemy się  

by sprawdzić czy zakwitły kaczeńce

obejmę cię moja droga blisko 

przytulę może i zbyt blisko

zapach zbóż i kwiatów płaszczem utuli

przed wzrokiem który jest zbyt ciekawy

idziemy przed siebie  

kasztanowców aleją

gdzie już las się zaczyna

zapach twój do głowy  uderza gorącem

odbiera rozum nieprzystojnie kusi

zgarnąłem jak len delikatne włosy

odkryję błyszczące w gwiazdach oczy

i oddech - pragnieniem gorący 

ręce błądzą głodne nieprzytomnie 

po ciele wciąż nienasycone

chcą zapamiętać kształt drogi

na zawsze

bezwolna w mych ramionach 

gorących nie bronisz pocałunków

jestem śmielszy w dążeniach

uciekł gdzieś rozum

pragnienie nieposkromione pozostało

las patrzył na nas zdziwiony

szumiały z zazdrości drzewa

pachniały kwiaty odurzały zapachem

pożądanie wygrało ubrania rozrzucone

gdy już się stało to co miało

staliśmy się jednością 

lecz przecież osobno

czyja to wina ze się stało

że zapach lasu odebrał nam rozum

pofrunęliśmy razem daleko 

hen w obłoki

i wcale nie chcieliśmy wracać

od nieba i miłości

Lech Kamiński 

Mój dzień

Mój dzień

Ociężały

skąpany zimnem

ozdobiony deszczem 

przepełniony wilgocią

***

Gdzie słońce

wstydliwie z chmurami się droczy

przegrany zimnem

drwiący z lata

***

Pełen  złych myśli 

nadmiernie ponurych

ciepła pragnieniem wypełniony

***

Niepotrzebny nikomu

w którym nic się zdarzyć nie może

zamknięty zmęczeniem

***

Nie chciany i nie kochany

Lech Kamiński

Punkty na mapie

Punkty na mapie

Na mapie świata  

miejsce najdroższe sercu

gdzie wracasz w snach 

gdzie żyłem kochałem byłem

wspominam...

I

Zadra mała w sercu 

w miejscu gdzie istniała miłość pierwsza

wierna dozgonna i niewinna

a serce na oścież otwarte na nią 

szeroko uczuciem się dławiło

II

Gdzie dom rodzinny

gdzie matka nakrywała do stołu

i uczucie wielkie bezgraniczne

jak pocałunek matczyny 

III

I teraz ten który blisko

coraz bliżej

o którego się potkniesz

nie ominiesz

nie przeskoczysz

jest przeznaczeniem

czarną dziurą z której się nie wraca

to spełnienie podsumowanie

jest wszystkim 

i niczym

Lech Kamiński