Przypowieść o piwie

Przypowieść o piwie

(rymowanka)

Kto piwa nie pije

w przykrej niewiedzy żyje

nie zna smaku boskiego

płynu jak bursztyn znamienitego

Więc wszyscy Polacy

zbierzmy się po pracy

szykujmy wielgachne sakwy

i do sklepu sznurem

po napój ulubiony 

Później razem na trawie

przy wesołej zabawie

opróżnijmy flasze

Panie upieką kołacze

i będziemy się bawili

piwo kuflami pili

aż w głowie zamroczy

i opróżnimy flasze

Skończy się zabawa

pora do domu pójść wypada 

gdzie czeka zona

na nas okropnie wkurzona

Lecz ja ją ułagodzę

bukiet róż czerwonych 

z trawnika zerwę 

i z biedną miną

na kolanach wręczę

Lech Kamiński

 

Z wiatrem

Z wiatrem

Minęło

wspomnienia tego co piękne

niewinne

Czy się skończyło

walczą namiętności

burzą się osobowości 

wojna bezzasadna trwa 

O to 

co zdarzyć się nie może

kipią marzenia

krzyczy ułuda 

Nie było 

a przecież 

się skończyło

Lech Kamiński

 

Stacja dializ

Stacja Dializ 

na stacji nie ma przyjaciół 

są towarzysze niedoli 

bo gdy przyjaciela zabraknie 

serce okropnie boli

dializowała się drobna Basia 

do Drawska ją przenieśli

spotkałem ją w Szczecinie 

przyjechała na przeszczep

widziałem szczęśliwe jej oczy 

trafiła na chirurgię 

nie zobaczyłem  jej więcej 

stamtąd - nie wróciła 

Maria dializowała się koło mnie 

rozmawialiśmy ze sobą

zrezygnowała z otrzewnowej 

marzyła o przeszczepie 

przyszedł czas i na niego pojechała

z nową nerką wystąpiły kłopoty

szczęśliwa wróciła do domu 

pojechała za miesiąc do kontroli 

już z niej do domu nie wróciła 

a w szatni - ją sweter pamięta

na dializę jeździł z nami Paweł 

gdzieś koło pół roku 

on mówił że tylko na trochę 

że niedługo bo wyzdrowieje 

w niedzielę źle się poczuł 

myślał poczekam do dializy 

położyli go na OIOMie 

już do nas nie wrócił 

a w szatni - pamiętają go buty

z Januszem zaczynałem dializy

on tak ja już przeszczep zaliczył 

pracował - samo życie 

lubili go na stacji wszyscy

w poniedziałek rano wieść gruchnęła

zmarł w drodze do pracy 

na stacji jak na wojnie 

przyjaciół się nie ma 

są towarzysze niedoli 

gdyż gdy oni odchodzą

serce tak okropnie nie boli

( Postacie prawdziwe – imiona nie )

Lech Kamiński

 

Oni

Oni

 złączeni miłością 

wyzwaniem namiętnością życiem

Ona 

oddana bez reszty

bezwstydnie

do siebie ją zagarnął

wtopił do siebie z całą mocą

namiętnością która wywraca góry

wywołuje wojny

zbrodnie prowokuje

Otoczeni bogactwem miłości

obydwoje boscy

nowego życia stworzyciele

cudu 

w splocie poczęcia 

wyzwolonym i w zgodzie z naturą 

Odwieczny życia cud

Lech Kamiński