Audycja Radia Koszalin z dnia 18 - 11 - 2011r.

http://w834.wrzuta.pl/audio/axVw7gYVDIa/wiersze_szpitalne

W zachwycie i zmęczeniu

 W zachwycie i zmęczeniu

Pociągnięte kreską słońca

wymalowane 

zapachem wiatru

wywołał mnie 

ze szczytów arogancji

zew

rwący na kawałki serce

Skąpany 

w kolorach brązu i zieleni

przyrody

 która szlifuje charakter wysiłkiem

oczy wypełnia 

strzelistych grani widokiem 

potem ozdobionych

zmęczeniem opłaconych

Byłem tam

wśród dzikiej zieleni

toczącej stałą walkę o życie

igłami 

kurczowo  trzymającej się ziemi

 odrobinką słońca

cieszy się latem

Szczyty 

otulają się mgłami 

wstydliwie

słońcem i wichrem wypalone do czysta

kamieniste ścieżki 

żądają mocnych butów

ale nic to 

w porównaniem z uczuciem

gdy nie musisz zazdrościć 

lotu ptakom

Gdy dojdziesz 

rozpalony słońcem i wichrem

nad urok wody 

czystej kryształowo 

przysiądź wędrowcze

i otwórz swe serce

Bóg tam poczeka na ciebie

W blasku

W blasku

pociągnięte 

kreską słońca

w blasku 

pojawiającego się mroku

srebrzysta ścieżka 

wymierzona strzałą 

w tarczę olbrzyma

nieba

wylanego czerwienią krwistą

srebrem wód malowanych

morze spokojne

głaskane wiatrem 

przymilnie łasi się do brzegu piasku

a w mych oczach ślad ścieżki po tobie

nietrwały 

tęsknotą zmywany

znów dzień 

wśród ciał stłoczonych

patrzących na siebie wilkiem

i morze

obojętne zawsze na wszystko

gdy znudzi go widok człowieka

przeraźliwym niedźwiedzim rykiem

zahuczy potworem

który niszczy wszystko

brzeg zabiera 

i woła daniny

z samego człowieka

Spacer z dziadkiem

Spacer z dziadkiem

popatrz wnuczko

tu jest las z drzewami sięgającymi chmur
zwierzęcy dom
szanujmy ten dom moja wnuczko

a tutaj płynie rzeka
wije się pięknie błękitną wstążką
mieszka tu żaba i leszcz
dbajmy o ich dom by zawsze był czysty

a tam jest nasze miasto
w nim nasz rodzinny dom
mieszkasz tu mój skarbie
dbamy razem by był czysty

a przecież tak niedawno
był tutaj dom zwierząt , żab i leszczy
ptaków śpiewających na drzewach
zabraliśmy im ten dom
za to pogniewał się na nas las

kochanie zadbajmy razem o dom
który pozostawiliśmy dla zwierząt
by tu nie brudzić i nie niszczyć

Nie będę

Nie będę 

gniewać się na ciebie

ani się boczyć 

po co nam kłótnie

będziemy zawsze czuli dla siebie

w różach deszczu 

i wrzawy miasta 

usiądź przy mnie 

i się uśmiechnij

popatrz mi w oczy 

na moje dłonie

poukładamy słowa 

miło 

na chmurkach

twórczo 

jak lubisz 

w  kolorze twoich oczu