Anioły zniszczenia

( z internetu )

Anioły zniszczenia

Kosmos życia wysłał patrol

na trzecią planetę - od słońca

tę - która kolorami zieleni

mieni się w słonecznym układzie

Przybyli i zobaczyli dwa miasta

wzajemnie skłócone

walczące ze sobą o wszystko

o ziemię którą zgarnęli - od Boga

Wysłano patrol na ziemię

poprowadził go sam Wędrowiec

wylądował w okolicy doliny Siddim

i poszedł - do miasta Sodomy

pukał od domu do domu

Nikt mu otworzyć nie raczył

podzielić się kawałkiem strawy

kubkiem wody pokrzepić

woleli swoje pospolite zabawy

Jeden Lot poczciwy się znalazł

współczuł losowi Wędrowca

nakarmił go winem napoił

do snu ułożył by odpoczął

Lecz nieżyczliwi sąsiedzi

wydali Wędrowca w ręce Kata

ten go uwięził w wieży

jak szpiega potraktował

nie brata

Patrol groźbę wysłał na ziemię

Wędrowca uwolnić należy

pod groźbą zniszczenia Gomory

spalenia Sodomy

Ale lud zadufany

w swoje obronne mury

wyśmiał groźby patrolu

sobie zlekceważył

nie wyraził skruchy

Spadły na ziemie

dwa przerażające anioły

tylko Lota ostrzeżono

by opuścił teren zniszczenia

Anioły użyły atomu

by spopielić miasto niezgody

w ogniu spłonęła Gomora

w pył spalili się ludzie.

Patrol ponowił żądanie

„Natychmiast zwolnić wędrowca”

gdyż to samo stanie się z Sodomą

zniknie na zawsze w stosie atomu

Warunek był nie do spełnienia

gdyż Kat się zbytnio pośpieszył

zostały z Wędrowca szczątki

szczątki wydano Lotowi

Tylko Lota ostrzeżono

on jedynym sprawiedliwym

uciekaj z miasta Locie

broń Boże nie patrz do tyłu

Lot zebrał rodzinę swoją

ruszyli w daleką drogę

zabronił spoglądać do tyłu

nie wolno zaglądać - w ogień

Anioły ponownie spłynęły z nieba

zemsta była okrutna

zapłonął ogniem stos atomowy

niszczył miasto wichrem i błyskiem

Lot przyśpieszył kroku

by uciec stąd jak najdalej

lecz zwyciężyła ciekawość żony

spojrzała i poraziło ją błyskiem

Żona padła rażona

na pomoc było za późno

z dwóch miast bogatych i wielkich

została polana popiołu

Zdarzenie pamięta historia

także i biblia pamięta

tak dzieje się przecież

gdy zarozumiałość jest wielka

sięga do samego nieba

Więc pilnuj się poeto

by miłe uszu słowa

nie uderzyły do głowy

ona jest bardzo krucha

Lech Kamiński