Olbrzymy

Olbrzymy

Za oknem wyrosły olbrzymy

wierzchołkami wrastają pod chmury 

gałęziami w takt wiatru głaszczą powietrze

to świerki sosny dęby i buki 

o wieku bardzo słusznym – wierzcie

Pamiętają zdarzeń bez liku

wiele wojen przeżyły w swym kącie

gałęziami poszumią lat jeszcze wiele

nie będą żałować swego widoku oczom

Są też inni olbrzymi

odchodzą właśnie czwórkami - do nieba

idą tak - bo tylko tak bohaterom wypada

W oczach pozostały im jaszcze

kurzu tumany spod Lenino

kolor maków w najpiękniejszej czerwieni

i smród olejów z kolorowej Normandii

Pamiętamy tez olbrzymy

przesiąkniętych do cna 

zapachem ognisk i lasów

którzy obowiązek Ojczyzny 

stawili nad wszystko

nie pytali o nagrody ni zaszczyty

Swój obowiązek stawili nad życie 

Odchodzą olbrzymi czwórkami do nieba

co po nich zostanie 

pamięć - czy też drwina

czy morze kłótni ambicją pisanej

kto wylał krew czerwieńszą od innych żołnierzy

Czy pieniądz będzie teraz 

przepustką do nieba

Lech Kamiński