Wiersze...

Wiersze...
Lech Kamiński

czwartek, 13 grudnia 2012

Złość

( XIX-wieczna odbitka z klocka drzeworytniczego, wykonanego przed 1534 r.przez Mistrza M.S. w Wittenberdze o wymiarach: 10,5 x 14,6 cm. Ilustracja do Apokalipsy św. Jana 16,1-17, przedstawiająca siedmiu aniołów z czaszami gniewu bożego (Idźcie i wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemię… Apok. 16, 1).)

Złość

Rozlały się morza gniewu
zarozumiałości wyrosła zapora
na dworze ciepła jesień
wybarwiła się w pięknych kolorach

Mimo ze serca gorące 
złotymi nićmi powiązane
paskudny potwór zarozumiałości
 w ponurą czerń ją zamienia

Grają surmy bojowe
kto kogo bardziej przydusi
rozstrzygnięcia być nie może
tylko płacz i łzy do poduszki

Zła duma popsuła wszystko
zarozumiałość - urosła pod obłoki
z góry patrzy na drugiego człowieka
wskazuje mu miejsce
- ma być spokój

Przecież serca  te same
biją w poezji rytmie
ambicją  nie pisze się wierszy
zarozumiałość  jest dla nich pustką

2 komentarze:

  1. Chciałoby się, by te niemile uczucia nigdy nie miały dostępu do serc i wzajemnych relacji między ludźmi. Mówisz poeto o twórcach wierszy, ale dotyczy to chyba wszystkich. Złość, zawiść, pycha to destrukcyjne uczucia, niczego nie zbudują.
    Wiersze swoje piszesz sercem i to jest walor nie do przecenienia. Tak trzymaj Leszku, poruszasz w czytelniku to, co jest bardzo wartościowe- wrażliwość na otaczający nas świat, uczysz dostrzegać jego piękno. Dzięki Ci.

    OdpowiedzUsuń
  2. Duma, zarozumiałość, wysoka ambicja, uprzedzenie, złość są złym doradcą i w życiu i w poezji... Wiersze powinno się pisać całym sercem i duszą. Tutaj nie ma miejsca na jakieś prywatne rozgrywki, czy też wygórowane ambicje. Nie dajmy się zwariować... Dziękuję Poeto za piękny wiersz, budzący wiele refleksji.

    OdpowiedzUsuń

MIŁO MI. DZIĘKI ZA WPIS.