Skrzypaczka

skrzypaczka w białej sukience

Skrzypaczka 

Twarz skupiona  

skrzypce jak dziecko u matki pod pachą

na podium stanęła w bezruchu 

jak dama skłoniła się lekko 

a lat niespełna dziewiętnaście

Powędrował smyczek do góry

wydobył dźwięk

wprawdzie piskliwy drżący

lecz nie drażnił lecz podniecał

i ucichł

Parę ruchów i dźwięków przed koncertem 

niezbędnych - gdyż potrzeba...

Przyjęła do gry pozycję 

chwila ciszy i smyczek zatańczył szalony

przebiega po strunach tup taka

tam i z powrotem

jakby iskry krzesał

stworzył z palcami pospołu kaskadę dźwięków

struny głaskał - pieścił miłośnie

Skrzypki grały Wieniawskiego

nutki początkowo nieśmiało jakby skrępowane

w dźwięku trochę drewnianym

później już miękko dźwięcznie rozbiegły się wszędzie

odbijały się od sufitu od ścian

drżały dźwiękiem - były i były.....

- czarowały sobą

Dźwiękiem który jak wąż porażał

przykuwał uwagę - śpiewał 

wgłąb duszy przenikał

Smyczek z  wirtuozerią tańczył

czasem w staccato uderzał 

dźwięk był drżał przenikał pięknem

Aż swój taniec skończył

opadł razem ze skrzypkami 

skłonił się czekając na oklaski 

Głośne i  zasłużone

Lech Kamiński