Alf

( rys. Ewa Caban )

Alf

( wiersz z książeczki „szatniarza” )

Dzień przeraźliwie jasny 

świeciły aż trzy słońca na niebie

Alf jest głodny

jeszcze dzisiaj nie jadł 

Z daleka dochodziły wspaniałe zapachy

aż kręciło w nosie 

lecz  wiedział

blisko był On...

potwór

Przez niego już paru „naszych” zginęło

więc czekał ...

bał się wychylić nosa

czekał...

Aż pogasły kolejno słońca

ostrożnie wychylił się i obserwował

nie był głupi 

trzeba się koniecznie upewnić

Wystawił jedną nogę – spokój

potem drugą – też cisza

kilkoma susami wzdłuż ściany 

jak to miał w zwyczaju

pobiegł jak błyskawica

Jadł szybko na zapas

jak najwięcej

wszędzie oglądając się za potworem 

Gdy już nie mógł więcej

porwał trochę i  znacznie wolniej 

ruszył do siebie z powrotem

tam był bezpieczny

Dzień uznał za udany

kończynami przednimi starannie wytarł

długie pojedyncze i ruchliwe wąsy

Teraz mógł czekać na swój czas

Lech Kamiński