( z internetu )
Dom
Na końcu świata zbudujemy swój dom
w nim zamieszkamy po kres naszych dni
pod nim postawię ławeczkę
gdzie wieczorem ty i ja
Będziemy przytuleni patrzeć na gwiazdy
każdy na swoje galaktyki marzeń
Księżyc utka ze swej poświaty pieśń
o miłości - naszego życia to pieśń
Na końcu świata zbudujemy swój dom
w nim zamieszkamy po kres naszych dni
pod nim postawię ławeczkę
gdzie wieczorem ty i ja
Będziemy przytuleni patrzeć na gwiazdy
każdy na swoje galaktyki marzeń
Księżyc utka ze swej poświaty pieśń
o miłości - naszego życia to pieśń
Tam nasz dom, gdzie nasze serce, gdzie ktoś najbliższy, kto z nami marzy, śni, dzieli codzienne trudy.
OdpowiedzUsuńPiękny Leszku.
"Księżyc utka ze swej poświaty pieśń o miłości..."Cudna metafora.
Sam dom, to nie wszystko... Dom powinien mieć serce i duszę, bo co nam po pięknym budynku, jeśli nie ma w nim uczucia, miłości, szczęścia, zrozumienia i wspólnych marzeń. Dziękuję Poeto za cudowne słowa w wersy ubrane.
OdpowiedzUsuń