Wiatr..

Wiatr nad morzem się wzbudził

bawił się igraszką fal

na ich grzbiecie dopłynął do brzegu

morze porzucił, na plaży usiadł

Najpierw - zbadał okolice

miasto, spodobało mu się

można tam pozamiatać ulice

a kurzem, w okna rzucić,

na złość pań

Albo zatańczyć sobie oberka

z drzewami, które mają już ze sto lat

kapelusze pozrywać mężczyznom

kobietą spódnicę podwiewać – o tak.

Drzewa tańczą ociężale

gałęzie fruwają tam i tu

konary skrzypią, huczy wiatr

diabelski taniec niechaj trwa

Nie ważne że łamią się konary

w obrocie, gdy tańczy wiatr

szpaler drzew kłania się w tańcu

do samej ziemi, jak na pas

Gra huczna muzyka

wiatr wieje na sto trąb

gałęzie lecą, łamią się

a wiatr jeszcze woła,

niech taniec trwa...

A gdy już skończy się wiatru muzyka

drzewa odetchną, pójdą spać

wiatr wróci nad swój morza brzeg

by dalej berka z falami grać.