Mamo

Mamo...

Wracam do chwil kiedy się stało

to co było nieuchronne 

dlaczego jednak zbyt wcześnie

dlaczego właśnie wtedy

Wchodziłem w dorosłe życie 

twojej potrzebowałem rady 

mądrych słów i poparcia sercem

na samym starcie w dorosłe życie

młodzieńca nieopierzonego

Odeszłaś 

pożałowałaś słów ważnych

by wyznaczyć drogę 

życia dalszego

Pamiętam twoje oczy smutne

pełne troski o mnie i siostrę

na zawsze zapamiętałem

Martwiłaś się o młodszą siostrę

na ojca nie można było liczyć

obiecałem opiekę nad nią 

wybacz - nie mogłem dotrzymać

Odeszłaś

zabrałaś z sobą nasz dom rodzinny 

samotny wyruszyłem w życie 

beż ciebie i nie kochany

Śniłaś mi się wiele razy

wiele razy widziałem twoją postać

w oczach pozostał mi obraz

ty w szpitalnym łóżku

a w oczach - bezdenna rozpacz

Przynieśli cię przed wigilią na noszach 

jak zwykle szykowałaś kolację

nie oddałaś tej pracy nikomu

ostatni raz podzieliśmy się opłatkiem

i ostatni - usiedliśmy przy stole

dziękuję za wieczór który nam dałaś

Na noszach wynieśli cię rankiem

nowina do dziś włosy mi burzy 

posłaniec puka - dzwonił szpital

telefon - który do szpiku kości mrozi

Pożegnaliśmy cię z ojcem na zawsze

poprosili by znieść cię do kostnicy

znosiliśmy po schodach lekkie nosze 

waga wraz z życiem uleciała 

twoje ciało - przez nas ukochane

Z ojcem położyliśmy cię w kostnicy na stole 

w oczach na zawsze pozostał obraz

ty drobniutka a stół strasznie duży

Lech Kamiński