Łuny pamięci
Raz w roku wśród szelestu liści
zaludniają się tłokiem cmentarze
galopadą barw kwiatów poprzetykane
kawalkadą świateł
Łuny wysoko biją do świątecznego nieba
by obudzić tam - choć na chwilę
swoich zmarłych rodzinnych
o naszym życiu im opowiedzieć
Przy ukochanych grobach się zbierają rodziny
wspomnienia tłoczą cmentarne uliczki
że światłem zniczy udają się do góry
teraz rodzino jesteś razem jak kiedyś
nasi zmarli się do nas uśmiechają
Są też groby wyścielone historią
czasem światełko przechodzień zapali
wspomni czas gdy życie nie było wartością
czas upodlenia i bohaterstwa zrywów
Tego dnia będzie mi smutno
nie wiem czy na grobach rodziców światełko zapłonie
los porozrzucał nas daleko po świecie
pozostaje mi zaduma wraz z okropną tęsknotą
Lech Kamiński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
MIŁO MI. DZIĘKI ZA WPIS.