Szatniarz I

Szatniarz I
( wiersz z zwariowanego cyklu „Szatniarza „)

Szatniarz miał oczy ukośne
 spowodowało to że zamienił się w kota,
jak palto powiesił się na wieszaku.
Jego kolczyki zaczęły świecić blaskiem
jednostajnie zmiennym rubinów,
w nich odwrotnie usadowionych.
Z nudów szatniarz postanowił obliczyć
całkę hiperbolizacji,
nachyloną pod kątem oczywistym,
do drugiej pochodnej – urojonej,
dzielonej przez zero.
Wynikiem było zatrzymanie się czasu
we wszystkich czterech obszarach wieszaków.
Następstwem stały się pewne komplikacje
w II sferze ich życia.

Lech Kamiński