Beta

( Ewa Caban )

Beta

( wiersz z książeczki „szatniarza” )

W klatce tłok

trudno policzyć wszystkich zamkniętych

Nie boję się

przecież zamknął mnie On

nasz pan władca i opiekun

gwarant bezpieczeństwa i karmiciel

Klatek dużo

z boku z góry i z dołu

nieważne jest woda

i wiozą nas gdzieś

Wiozą i wiozą

jest duszno tłoczno

omdlał właśnie kolega

Tęsknię do domu do Betuni

jeszcze długo

Wreszcie wyładowują nas

układają na ziemi

można świeżego powietrza łyknąć

Coś się dzieje

Tak - otwarli klatki

koledzy wychodzą i znikają

Też wychodzę - jak najszybciej

Szybko - wzlatuję do góry

Betuniu – już lecę do ciebie

lecz gdzie ja jestem nie byłem tu nigdy

Robię szerokie kręgi

szukam znajomych obrazów

patrzę w niebo - tam może się czaić Grom

spadnie jak piorun

szponami rozszarpie

z nich ucieczki nie ma

Krążę i krążę nic znajomego

robię coraz szersze kręgi

i nic

Jest Grom - wysoko

nie czekam spadam jak kula pod krzak

byle do cienia - ukryć się

Udało się – nie trafił

będę żyć - przeczekam noc

a skoro świt – dalej

Robię swe kręgi dalej

Grom gdzieś przepadł

czekaj Betinko już lecę

Mam - znajoma rzeczka

dom i dróżka

już wiem

już lecę

szykuj kolację Betinko

:)

Lech Kamiński