Polski tryptyk kwietnia

Cichutko, 

przychodzi kwietniowa wiosna

radość i nadzieję wkoło sieje

w zieleni się chowa 

i w śpiewie ptaków

zapachem ziemi 

do pracy zagrzewa

Przepiękna 

jest nasza wiosna 

w kwiecistą sukienkę odziana

wiatr jej kwieciem  

rozwiewa włosy

i rzuca 

na ogrody  łąki i drzewa

 * * * * * * * * * * *

I

Tamten kwiecień 

dawno przebrzmiały

gdy się zdarzyło to - co niemożliwe

kwiat rycerstwa złożył swą głowę dumną

na progu arogancji i zadufania

po zbójecku, bez sądu i oskarżenia

Serce wydarte przemocą

z gorącej piersi żołnierza

tęskni do kraju, 

do Polskiej wiosny

w której 

kwiatem jabłoń się okrywa

* * * * * * 

II

Zeszłoroczny kwiecień, 

lot samolotu - śmierci

 Prezydenta naszego kraju

leciał - jak sztandar Rzeczypospolitej 

z hołdem, dla tych

którzy za nas zginęli, 

Polsce - zawsze wierni 

Wstyd i zgroza 

rozlała się po kraju

zginął Prezydent 

z całą polską świtą

mgła jak matka utuliła ich na zawsze

i huk jak salwa - 

nad grobem rycerzy. 

Nie upilnowali go 

nasi żołnierze

nie upilnowaliśmy go też 

my - rodacy

nie mogliśmy 

dowieźć do celu

 Śmierć Prezydenta

hańbą i żalem okryła naród cały

* * * * * * * * *

III

Dzień - też kwietniowy

niedawny

zamykała się księga życia 

Polaka, 

największego jakiego wydała

kraina nad Wisłą, 

by mógł osiąść na tronie - Papieża

Ukochany syn naszego narodu

to nic że wyjechał, 

bo przecież bywał

mieszka duchem wciąż z nami 

polskości – nie zrzekł się nigdy

Cały świat wstrzymał oddech

wszystkie religie żegnały Polaka

płacz przyszedł z dalekiego kraju

gdzie pozostały

święte szczątki jego