Ta miłość

( obrazek z internetu )

Ta miłość

nigdy wygasnąć nie może

ona tkwi w nas - jak cierń

który boli

mimo ze odwraca nas los od siebie

ja wiem -

nasze serca w marzeniach są razem

Budleja

Z koloru nieba  

wylała się budleja purpurą

zachwyca  oczy
przywołuje zapachem niebiańskim

prosto z nieba
przybądź do mnie skosztuj
motylku malutki 

Deszczem

(zdjęcie z internetu )

Deszczem

Szumem deszczu jest Ci do twarzy

wzrokiem oszołamia kształtem

płyniesz

jak Wenus z piany

wywabia radością duszę

kocham cię deszczem

Gdy

( zdjęcie z internetu )

Gdy

zobaczę dziewczynę

miłą w wieku jakieś dzieścia

wyprężę szyję

schowam kochany brzuszek

i soczysty tyłeczek

oko blaskiem błyśnie

podziwiajcie mnie poeci

krokiem prężnym jak kiedyś

podejdę i się ukłonie

zagadam do niej wierszem

na kolację zaproszę

lecz

w kieszeni dwa grosze

z renty ostatniej

więc po co się zmagać

po co pierś i brzuszek

do żony wrócić muszę

Dzień

Dzień

Ociężały sobą

skąpany zimnem

ozdobiony deszczem

przepełniony wilgocią

Dzień

gdzie słońce

wstydliwie z chmurami się droczy

zimnem przegrany

drwiny z lata

Dzień

pełen złych myśli

nadmiernie ponurych

wypełniony pragnieniem ciepła

Dzień

niepotrzebny nikomu

w nim nic się zdarzy nie może

zmęczeniem zamknięty

Nie chciany i nie kochany

Dziękuję

( Amor z internetu )

Dziękuję

za szczęście za miłość

za uczucie w sercu

 wypala dziury bolące

nie ugasi je woda ani wicher

do ostatnich dni swoich

w sercu bliznę tą czuję 

cóż że Amor wybrał

najostrzejsze strzały

mnie trafił dwa razy

a ją - ani jedną

mówią że czas wszystko uleczy

uleczył krwawą ranę

ale zostawił - boleść

Poczułem

Poczułem

Dziś
sam Pan Bóg dotknął palcem
kolegę
zatrzęsło moją duszą
jak to byłbym ja

Wezwanie dostał
ten którego doświadczył los
żył nadzieją
gdyż szczęście było blisko

Zazdrościłem mu wspaniałych dni
postawy
finansowo dobrze stał
nie liczył się z groszem

Cóż z tego

wezwał go Pan

U mnie 1500 * na zegarze
dobrze złośliwym być
z tą „Panią” za pan brat
Bachusowi oddać cześć
tańczyć obłęd w oczach

szał i żyć

Oddaję tobie bracie cześć
tym razem ty
niech szalony taniec trwa

Dzisiaj ty
jutro - może ja
nie myśleć - żyć

*1500 nr kolejnej dializy

Mamo

Zapraszam do przeczytania jednego z pierwszych moich wierszy. Wiem że styl jest bardzo prymitywny, ale ładunek emocji jest bardzo duży że postanowiłem go pokazać. Próbowałem go poprawić. Nie dałem rady, wiersz wtedy wiele tracił.

Mamo

Dlaczego opuściłaś  mnie za wcześnie
gdy cię bardzo potrzebowałem
pożałowałaś mi słów ważnych
  swe młode życie  właśnie zaczynałem

Pamiętam, twoje oczy smutne
jak odwiedzałem  cię w szpitalu
twe szare oczy, troski pełne
 - już  na zawsze zapamiętałem

Ty odeszłaś i zabrałaś ze sobą
mój dom rodzinny, ukochany
wyruszyłem w świat  samotny
 bez matki i nie kochany

Śniłaś mi się mamo wiele razy
wiele razy widziałem twoją postać
w oczach mam jeszcze obrazy
ty w łóżku i bezdenna rozpacz

Pamiętam, gdy już byłaś chora
na noszach, przynieśli cię do domu
przyszłaś na parę dni, za przepustką
ostatnią Wigilię nie oddałaś nikomu

Ostatni raz szykowałaś nam potrawy,
ostatni raz dzieliłaś się opłatkiem
dziękuję za ten wieczór, który nam dałaś
na noszach wynieśli cię rankiem

Dlaczego mnie za wcześnie
 samych  z siostrą zostawiłaś
wiedziałaś ze już teraz  dorosnę
zapamiętam to co mi radziłaś

Pamiętam  tę straszną nowinę
gdy nas z ojcem wezwali do szpitala
pożegnałem się z tobą na zawsze
razem z ojcem do kostnicy  cię znieśliśmy

Po schodach z ojcem cię znosiłem
nosze z tobą były  bardzo lekkie
zapamiętałem twój ostatni obraz
stół bardzo duży i twoja drobna postać

Poezja

( zdjęcie z internetu )

Poezja

to moje życie całe

trudno nazwać ją sztuką

chcę w niej śpiewać o uczuciu

tym najważniejszym – o miłości

uczuciu gdy przytulała mnie matka

i tym pierwszym najpiękniejszym -

do dziewczyny

braterstwa z moją młodszą siostrą

i koleżeństwa z szkolnej ławy

nie lubię wymądrzania się w poezji

wolę miłość piękna przyrody

o mądrym ptaszku śpiewać

który jest - zwiastunem wiosny

Ptaki

( zdjęcie z netu )

Ptaki

zleciały się czarne ptaszyska

dziobią na lewo i prawo

na oślep zabierają z sobą

opętane myślą obłędną

jeszcze nie jestem gotowy

ptaszyska od siebie gonię

chociaż dotrwać do jutra

wytrwać do kolorowego świtu

to nic że sił już mało

że coraz dalej do wiosny

wołam cię biała damo

przyjdź ucałuj mnie teraz

jak matka

ona całuje bez bólu

Proszę

Proszę

daj mi swoje kwiaty
zastygły w nich twoje oddechy
pobłogosławione twoim wzrokiem
uśmiechem wybarwione
ususzę twe uśmiechy
pod poduszkę włożę
przyniosą sen lekki
o tobie...