Do żony, Twój świat

Do żony, Twój świat

Żyjesz w barwnym świecie 

z najpiękniejszych kolorów marzeń  

jak dzban przepełnionym miłością 

zapomniany w piaskach upałach pustyni

Znajdziesz w nim uśmiechnięte słonce

gdy idziesz dumnie w swoim świecie

piękna - z nim pod rękę 

śpiewają ci hymny kwiaty 

uprawniane znojnie w ogrodzie

znów drzewa na cześć twoją 

wykrzykują wiersze 

bo jesteś dobrocią

serca blaskiem

Weź mnie pod rękę

Lech Kamiński

 

Ojciec

Ojciec

Jaki był – trudno powiedzieć

ani zły ani dobry

miałem w dzieciństwie wszystko

zdjęcie na golasa  na kożuchu

i w małym samochodziku

bił mnie rzadko bo tą czynność

była specjalnością mamy

Miałem hulajnogę że szprychami w kółkach

i drewniane narty oraz łyżwy

to nic że w lecie biegałem na bosaka

w jedynym dresie

u kolegów było to samo 

W wakacje na kolonie jeździłem

często na obozy

byłem u cioci w Olkuszu

nigdy się nie nudziłem 

Razem z nim znosiłem mamę do kostnicy 

mieliśmy szkliste oczy 

to nic że robił awantury po wódce 

to nic że zdarzało się to zbyt często 

musiałem siłą poskramiać jego ego 

Mam fotkę – zrobiłem sam

ojciec mama i siostra

idą z kocykiem razem na łąkę

zwykły obrazek – dla mnie niezwykły

Razem pochowaliśmy matkę

razem opłakaliśmy

skończył się mój świat

zaczął się ten wojskowy dla Państwa

i nie wiem

czy ojciec dalej był moim

Lech Kamiński 

 

Upał

Upał

Żar leje się z nieba

błękit w czystym kolorze

termometr się wścieka

o ratunek proszę

Trawa usycha

ptaki pochowane

pustawe ulice 

tłumy nad morzem

Wentylator terkocze

orzeźwia zefirek

jak przeżyć duchotę

deszczu chociaż chwilę

Mam dosyć upału

jak w piekle na dworze

wyjść z domu się nie da

a piwa już nie ma

Lech Kamiński 

 

Mój los ( Dializa )

Mój los ( Dializa )

( sztandarowy wiersz książeczki „Wiersze Szpitalne” )

zaciskam zęby i piszę wiersze

że ból jest kolorowy

a igła ma kolec róży

że czas jest długi jak rzeka

gdy płynie spokojnie ku morzu 

lecz czasem trzeba iść do Boga

zapukać do jego odrzwi w niebiosach

 św. Piotr mrugnie w okienku

wracaj powie – jeszcze nie pora

spuszczę  nos na kwintę

wrócę tam gdzie śpiewają skowronki

a maciejka pachnie pod oknem

do żony która potrafi czekać wiernie

miasta które wita mnie kwieciem

znów zaciskam zęby i pisze wiersze

że ból jest kolorowy

a  igła ma kolec róży

Lech Kamiński