Namiętność

Klimt "pocałunek"

Namiętność

On i Ona złączeni miłością 

Ona - oddana mu bezwstydnie

bez reszty 

On  ją zagarnął w siebie

ramionami objął całą

namiętnością która wywraca góry

wywołuje wojny

prowokuje zbrodnie 

Otoczeni bogactwem uczucia

boscy - tworzą nowe życie

cud stworzenia w splocie poczęcia

wyzwolonym - w zgodzie z naturą

Odwieczny cud życia

Lech Kamiński

Na baczność

Na baczność

To nic że ciało ból ściska

trzeba iść 

tam gdzie jeszcze słońce 

my bracia na życie całe

mnie wybrał pytać nie raczył

Biała pani pełna uroku

uśmiecha się do mnie

niewinnie

do tańca prosi - tańca życia

jak odmówić - nie wiem

Karabin rdza zjadła

choroba gryzie obolałe kości

pozostała postawa żołnierska

to nic że boli – baczność

uśmiech na twarz

Lech Kamiński

Nieuchronność

Nieuchronność

Zamieniłem karabin na cierpienie

każdego z czasem do łoża zwali

Zamieniłem szlaki graniczne 

pięknie po graniach rozsiane

na wspomnienia 

zawsze gorące i ukochane

Zamieniłem miasta lasy i pola

pszenicą po Polsce uroczo rozsiane 

na mały ogródek pod lasem

kolorami kwiatów wyścielony

Zamieniłem żołnierską grochówkę

z wkładką która dodaje uroku

na czereśnię  zerwaną z drzewa

truskawkę - uwodzi mnie pod krzakiem

Czas hartuje cierpienie

narzuca zbroję zrozumienia

gdy odchodzą przyjaciele

w długą drogę - 

przynależną żołnierzom 

Jestem teraz żołnierzem cierpienia

walczę o każdy nowy dzień 

- godzinę życia

walczę z bólem niemocą niezdarą

mam sukcesy -  żyję

czy warto 

Lech Kamiński

Z wyspy..

Z wyspy...

Gdy nad miastem dzień brzaskiem się budzi  

wrzaskiem ptaki

sennie ludzie 

Ponownie 

w znoju zwykły dzień się zaczyna

wyjdę na brzeg i będę czekał

Przypłyniesz do mnie łodzią z krainy marzeń

jestem z tobą w naszej wyśnionej

widzę twoje oczy zamglone i snu pełne

czekam na ciebie  na wyspie wytrwania 

Lecz gdy dusza twoja do mojej dopłynie 

i zleją się razem  w przeogromnej miłości 

będziemy wędrować po obłokach marzeń

aż dopłyniemy ...

do najpiękniejszej wyspy spełnienia 

Lech Kamiński

Batuta maestro

Batuta maestro 

Wzniosła się nad ciszę... 

a ona - stała się głęboka gęsta 

objęła władzę nad salą 

podniosły się smyczki -zawisały

jak gdyby myślały mówiły czekały 

Opadły na struny stalowe

te odpowiedziały dźwiękiem 

delikatnym - dla uszu zachwytem 

Dźwięki motylami fruwały 

pod sufitem po ścianach wszędzie

wpadały do uszu

 głaskały duszę rozkosznie

jeszcze...  jeszcze...

Batuta objęła władzę-

cisza zamarła 

dźwięki trzmielami grały... 

grały i grały 

a ona gęstniała tym dźwiękiem 

Skończyło się nagle 

motyle i trzmiele opadły 

jak płatki śniegu 

jak złote liście

batuta zamarła w bezruchu 

Na sali cisza- 

nagle wybuchła gęstością 

zadrżały mury w zachwycie

trwało i trwało aż ucichło

Po chwili stało się - pusto 

Lech Kamiński

Irysy

Irysy...

Stoją na stole smętnie

w pospolitej butelce 

zwykłej - jak życie 

w niej kupuje się mleko

Główki kierują do słońca 

toczą wokół piękno 

To nic

że woda w butelce nie świeża 

to nic że wstążka która ma zdobić

 już wypłowiała 

Bronią się jeszcze dzielnie

tęsknią za swym ogrodem 

za  przyjaciółką pszczółką 

gdyż ich nie odwiedza

za motylem

który już nie przyleci

Snują smutek w butelce 

tęsknota ich piękno pożera

niedługo zwiędną

opadną...

Po co komu zwiędnięte kwiaty...

Lech Kamiński