Irysy

Irysy...

Stoją na stole smętnie

w pospolitej butelce 

zwykłej - jak życie 

w niej kupuje się mleko

Główki kierują do słońca 

toczą wokół piękno 

To nic

że woda w butelce nie świeża 

to nic że wstążka która ma zdobić

 już wypłowiała 

Bronią się jeszcze dzielnie

tęsknią za swym ogrodem 

za  przyjaciółką pszczółką 

gdyż ich nie odwiedza

za motylem

który już nie przyleci

Snują smutek w butelce 

tęsknota ich piękno pożera

niedługo zwiędną

opadną...

Po co komu zwiędnięte kwiaty...

Lech Kamiński