( moja żona Bożena z wnuczką Ewą )
Czas
mija czas niepostrzeżenie
niedawno - nasze dzieci
teraz stare konie
wyprowadziły się z domu
czasem wpadną wnuczki
wycałują z całej siły dziadków
lecz siły też brakuje
trudno wspiąć się po schodach
w sercu została na zawsze wiosna
żyję wspomnieniami chwili
na polance z tobą
a las nami się nie wstydził
mija czas niepostrzeżenie
niedawno - nasze dzieci
teraz stare konie
wyprowadziły się z domu
czasem wpadną wnuczki
wycałują z całej siły dziadków
lecz siły też brakuje
trudno wspiąć się po schodach
w sercu została na zawsze wiosna
żyję wspomnieniami chwili
na polance z tobą
a las nami się nie wstydził
Czas jak złodziej, zabiera dzień po dniu i tylko pozostawia swoje znaki na naszych twarzach.
OdpowiedzUsuńA jednak jest i radość z upływu czasu- dorosłe dzieci i wnuki.
Zostają nam piękne wspomnienia i to jest nasz skarb bezcenny.
Dzięki za piękny wiersz Poeto.
Piękne zdjęcie Babci z wnuczką.
Dzięki Haniu, pięknie to ujełaś
OdpowiedzUsuńJak szybko mijają chwile, jak szybko mija czas i choć przybywa nam lat, nie zawsze smuci to nas... Zostają piękne wspomnienia, wspólne przeżycia, pragnienia i wnuki , które cieszą nas. I choć jesteś starsi, to najważniejsze, że wiosnę cały czas mamy w sercu. Dziękuję Leszku za cudowny wiersz i pozdrawiam Ciebie i Bożenkę, która wyszła na zdjęciu fantastycznie.
OdpowiedzUsuń