Jesienna górska cisza

Jesienna górska cisza

pamiętam chwile niezapomniane
wędrówki górskim szczytem
zanurzony w wietrznej jesieni
karkonoskiej ubarwionej kolorami

złoty kolor szeleszczącej buczyny
na ścieżce liśćmi wysłanej
w automacie rytmicznym kroków
wędrowałem w takt tej pieśni

w złocie buków się kąpałem
poprzeplatane zielenią sosny
leśną życia kolorową mozaikę
pięknem odurzającym oczy

wyżej już nad smrekami
gdzie kosodrzewina jedynie
niepodzielnie króluje
ubiera swe igły srebrnym szronem 

gdyż tak się dzieje zgodnie z tradycją
zdobi  sukienkę z pajęczyny
koralików srebrnych rządkiem

jesienne górskie deszcze
wywijające hołubce po graniach
pierwsze wstydliwe śniegi
powlekające bielą doliny

w tej wysłanej niepogodą porze
otulony szczelnie peleryny ciepłem
wędrowałem  wyniosłą skalną granią
zagłębiony w wytęsknioną ciszę
ozdobioną wiatrem i deszczem
zasłoną mgieł ograniczoną
w monotonnych cudownie kroków rytmie
uzdrawiałem swą duszę

Lech Kamiński