Koleżanka z podwórka

Koleżanka z podwórka

 

Tobie - która rozświetlałaś urodą podwórko nasze
która onieśmielałaś na huśtawce czy ławce
której się pojawienie powodowało szybsze serc bicie
której podarowałem pierwszy kwiat
i za to żeś go do twarzy przytuliła

 

Za życiem rozstaliśmy się w świcie

 

I za oczy twoje
które po latach zobaczyłem
za to że były szkliste
w kącikach perłami zdobione

 

Za to wszystko nisko się kłaniam

 

Lech Kamiński