Skrzypaczka

skrzypaczka białej sukience
Skrzypaczka 

 

weszła na podium
twarz skupiona
trzyma skrzypce jak matka dziecko
na biodrze pod pachą

 

w bezruchu - lekko się skłoniła
świadoma swojej mocy
jak dama
a lat niespełna 19

 

smyczek powędrował do góry
wydobył dźwięk piskliwy drżący
nie drażnił - podniecał
dla ucha miły

 

ucichł - parę ruchów i dźwięków
przed koncertem niezbędnych

 

przyjęła pozycję
smyczek jak szalony zatańczył po strunach
przebiegał po nich tam i z powrotem
jak tancerze tuptaka
jak by iskry krzesał
dźwięków kaskadę zrodził
pospołu z palcami
one je głaskały
miłośnie pieściły

 

grały Wieniawskiego
nutki początkowo nieśmiało
jakby skrępowane
w dźwięku lekko drewnianym
następnie już miękko dźwięcznie
rozbiegły się wszędzie
odbijały się od sufitu od ścian
drżały dźwiękiem - były i były...
czarowały sobą wszystkich

 

dźwiękiem - który jak wąż porażał
przykuwał uwagę śpiewał
do głębi przenikał

 

smyczek tańczył z wirtuozerią
czasem uderzał w staccato
dźwięk był i drżał
do duszy pięknem przenikał

 

i taniec się skończył
opadł razem ze skrzypkami
skłonił się głęboko

 

czekał na oklaski

 

Lech Kamiński