Rozmowa z matką

Powtarzam mój sztandarowy wiersz, napisany na podstawie wizji, gdy leżałem w szpitalu ciężko chory. Ukazała mi się matka, poczułem ją jako ciepło gdy drzemałem. Nachylała się z troską nade mną. Gdy się do niej odwróciłem, oddaliła się tyłem i rozpłynęła. 

Wiersz jest jednym z pięciu za jakie dostałem II nagrodę w konkursie Anny Dymnej. Teraz można go znaleźć w książeczce wierszy szpitalnych.

Rozmowa z matką

stęskniłem się mamo

nic to - ja też kocham cię synku

ciężko mi beż ciebie mamo

nic to - dasz radę syneczku jesteś duży

brakuje mi ciepła twojego

jeszcze trochę synku

niedługo znowu cię utulę

szukałem cię mamo u innych kobiet

wiem synku wiem nie trzeba

nie znalazłem ty jesteś jedyna

kocham cię synu

utul mnie choć raz jeszcze

synku dziś cię we śnie utulę

będę z wiatrem przy tobie

utulę cię promykiem słońca

poślę ci gwiazdkę z nieba

srebrną wybraną tylko dla ciebie

zaśpiewam ci w pieśni skowronka

będę kotem do nóg się tulić

pogodę ześlę piękną słoneczną

uścielę ci wygodną drogę do nieba

w nocy gdy już zaśniesz jak kiedyś

znów usiądę przy tobie

nachylę się pogłaszczę pamiętasz

będę w tej sukience w kwiaty kolorowe

więc synku nie martw się że boli

że już ci trudno nadążyć za latem

że życie staje się trudne okropnie

my się spotkamy już niedługo

razem

Lech Kamiński