Pieśń o Koszalinie

Pieśń o Koszalinie

Miasto zielenią wysłane

otulone pachnącym lasem

wiatrem z morzem powiązane

Ułożyło się jak do snu

u wezgłowia góry

historią wypełnionej

Chełmską nazwaną

Gdzie kiedyś palono ognie

święte,ostrzegające żeglarzy

przez nich wypatrywane z nadzieją

i tęsknotą

I gród słowiański

z natury i soli tej ziemi stworzony

handlem morskim zajęty

strzegący świętości swej góry

Nie oparł się napływu germańskość

ono zapanowało nad miastem

słowiańskość - jako to gorsze

wyparto całkiem z niego

Teraz ponownie przez Polaków rządzone

rozrasta się jak na drożdżach

osiedla pełne kolorów i zieleni

przecięte wstęgą rzeki niebieskiej

Miasto - młodzieży się uczącej

wielu szkół i uczelni

centr handlowych i kultury

Jak ratunku

rozpaczliwie sięga ku morzu

Leszek. K