Świt po sześćdziesiątce

Świt po sześćdziesiątce
 
Świt za oknem budzi słońcem
nogi ciężkie trudno unieść ręce
poranne śniadanie i namiastka kawy
niedzielne zwyczajne wstawanie

Komputer włączony krzyczy zgrzytem dysku
ekran pełen wiedzy z wyrzutem niechlujności
na ekranie puka wirtualny przyjaciel
świat za oknem przeraza żelaznymi chmurami

Zwykły dzień jak po sześćdziesiątce
dzieci żyją daleko życiem własnym
sam na sam z żoną ciągle tą samą i młodą
za oknem chmura lunęła rzęsistym deszczem

Otwieram notatnik i chcę pisać wiersze
nic mądrego nie rodzi się w ociężałej głowie
przyjaciele zajęci swymi problemami
skończyła się na dworze deszczu ulewa

Idę do kuchni włączam ekspres z kawą
ulubiony kubeczek i łyżeczka cukru
z barku dobieram kostkę czekolady
świat się rozjaśnił w głowie świeże myśli

Lech Kamiński